mój pierwszy laptop

Swojego pierwszego laptopa kupowałam na studiach. Sprawdziłam w internecie swój wymarzony model (akurat byłam studentką informatyki), dostępność w sklepie, wysłałam maila i zadzwoniłam, by mi konkretny model odłożyli, a jak zabraknie to zamówili, abym miała danego dnia na określoną godzinę możliwość kupienia.

Poszłam zadowolona z wypchaną kopertą gotówki (jeszcze nie zdążyłam "dorobić się" konta w banku) gotowa kupić. Weszłam do sklepu, w którym można było obejrzeć komputery stacjonarne i laptopy. Powiedziałam, że dzwoniłam w sprawie…

Odwrócił się do mnie mężczyzna o niesamowicie pięknych, szarobłękitnych oczach, w których utonęłam myślami, bo takie same miał chłopak, w którym po raz pierwszy się zakochałam. Do tego bardzo dobrze skrojony garnitur i zabrakło mi słów. Widziałam tylko oczy.

-   Słucham? – powtórzył sprzedawca.

- Ja dzwoniłam do sklepu, żeby kupić komputer i pan Krzysztof, z którym rozmawiałam mówił, ze jest dostępny i zostanie odłożony  – powiedziałam nieskładnie.

-  A jaki to miał być komputer?

- No, wie pan, taki otwierany – za co w myślach się skarciłam, bo wyszłam na prawdziwą blondynkę ignorantkę.

- Aaa, pani w sprawie laptopa – powiedział z uśmiechem sprzedawca.

Nawet nie pytajcie, jak się wtedy czułam, bo byłam tak speszona, jakbym publicznie powiedziała największą głupotę na świecie.