"Pociąg" reż. Jerzy Kawalerowicz

Pociąg – miejsce, w którym spotykają się różne światy. Obcy ludzie stają się na chwilę członkami społeczności zaskakiwanej obecnością złego i gonitwą. Wszystko zakończone sielankowym rozstaniem. Podróżni, którzy stali się sobie na różne sposoby bliscy sobie rozstają się, inni będą zapewne kontynuowali znajomości.

Stary, czarno biały film o dość powolnej i nieco usypiającej akcji bardziej przypomina zwykłą codzienność niż niesamowite obrazy bohaterów z filmów hollywoodzkich.

Podróż z Łodzi Kaliskiej na Hel jest jakby metaforom kolejnych etapów, życia, zakańczania znajomości, przypadkowych, przymusowych znajomości. Całe nasze życie wypełnione jest takimi pociągami. Całe nasze życie jest pełne takich przekrojów osobowości: zamkniętych, nieśmiałych, flirtujących, ciekawskich, gawędziarzy. Widz oglądający kobietę i mężczyznę, którzy przez przypadek trafiają do jednego przedziału ciągle ma wrażenie, że może coś między nimi może się rozwinąć. Zakończenie jest jednak rozczarowujące: ona - co prawda uwolniona od nieszczęśliwej miłości i natrętnego zalotnika – pozostaje sama, a on dołącza do żony na wczasach. Całą sytuację doskonale obrazują słowa głównego bohatera, który wie, że jest obserwowany przez innych pasażerów: „To dobre. To naprawdę wzruszające. Wyobrażają sobie romantyczną przygodę. Slipping, noc, pociąg pędzi w nieznane, on i ona, romantyczna przygoda. Widzi pani, to jest właśnie mój pech”.

produkcja: Polska

premiera:1959

reżyseria Jerzy Kawalerowicz

scenariusz Jerzy Kawalerowicz, Jerzy Lutowski

muzyka: Andrzej Trzaskowski

zdjęcia: Jan Lasowski

obsada:

Marta – Lucyna Winnicka

Jerzy – Leon Niemczyk

Staszek – Zbigniew Cybulski

Żona adwokata: Teresa Szmigielówna

Konduktorka – Helena Dąbrowska

Pasażer – Ignacy Machowski

Morderca - Roland Głowacki

Adwokat  Aleksander Serwuk