We
współczesnych mediach płciowość, kształtowanie wzorców jest istotnym
elementem kształtującym nasze relacje społeczne, a także bywa problemem
wielu jednostek niepotrafiących dostosować się do wymogów ideałów
stworzonych przez media. Ściśle związany z tym jest problem potencji: „W
przeszłości, temat męskiej (im)potencji stanowił tabu, kierunki debaty
wyznaczone były przez problem ››oziębłości kobiet‹‹. Kulturę współczesną
cechuje wręcz ››panika‹‹ dotycząca potencji i seksualności mężczyzny, a
istotą debat jest problem ››męskiej erekcji‹‹ (jak pisze Lynne Luciano:
››niepokój o potencję wywołuje impotencję‹‹)”[1].
Współczesna
kultura konsumpcji wymusza śledzenie trendów dotyczących wyglądu ciała
obu płci, które muszą być na bieżąco z kanonami estetycznymi sezonu. W
takim przypadku pytanie: „Jakie ciało nosi się w tym sezonie?” nie jest
bezpodstawne. „Kontrolowanie własnego ciała (niekiedy, co do każdej
kalorii) daje poczucie kontroli nad życiem, jakkolwiek ta kontrola
byłaby przemieszczona”[2].
Istnienie płci kulturowej umieszcza jednostkę w określonych granicach i stawia konkretne wymagania wobec jednostki[3].
„Instytucje społeczne posiadają władzę nagradzania i karania, nadawania
przywilejów i otwierania możliwości, a także stosowania zakazów i
nakazów. W tym kontekście istniejący system płci (biologicznej i
kulturowej) wywiera ogromny wpływ na styl życia i szanse życiowe kobiet
oraz mężczyzn”[4].
Bardzo
ważnym elementem sprawującym nad nami władzę, czyli wywierający wpływ
na nasze zachowania jest telewizja i (coraz częściej) Internet. Często
wydaje nam się, że istniejące wzorce są naturalne. Okazuje się, że są
wyłącznie wynikiem kształtowania naszych zachowań w procesie
uspołeczniania. Margaret Mead opublikowała pracę dotyczącą kulturowej
roli płci w społeczności na Nowej Gwinei. Odkryła, że w kulturach tych
od mężczyzny oczekiwano takich cech, które w kulturze zachodniej uchodzą
za kobiece, a od kobiety takich, które uznane są za męskie. Prace
typowo męskie i typowo kobiece są wynikiem kreacji kulturowej. Nierówne
traktowanie ze względu na płeć pozostaje w tym względzie bezpodstawne.
Edukacja
pomaga zrozumieć własną sytuację społeczną, co jest punktem wyjścia do
świadomych działań na rzecz jej zmiany. „Oto władza edukacji może
odnosić się także do wyznaczania miejsca i pozycji, które człowiek
zajmuje w społeczeństwie. Głównym obowiązkiem szkoły jest bowiem
wyposażenie uczniów w wiedzę oraz kompetencje, które są niezbędne do
pełnienia różnych ról społecznych”[5]. Szkoły przekazują różnorodne wartości społeczne, ekonomiczne, polityczne.
Współczesny
świat powoli odchodzi od kształcenia szkolnego, co powoduje jego
przesunięcie w obszar mediów, dostarczających nam wzorców przez liczne
filmy, zdjęcia. W ten sposób kształtowane są kanony piękna, zachowań, co
możemy zaobserwować na podstawi przenikania do naszej kultury wzorców z
amerykańskich filmów.
Bibliografia:
Claire M. Renzetti, Daniel J. Curran, Kobiety, mężczyźni i społeczeństwo, tł. Agnieszka Gromkowska-Melosik, Warszawa 2005.
[1] Agnieszka Gromkowska-Melosik, Zbyszko Melosik, Wprowadzenie, [w:] Claire M. Renzetti, Daniel J. Curran, Kobiety, mężczyźni i społeczeństwo, tł. Agnieszka Gromkowska-Melosik, Warszawa 2005, s. XXI
[2] Agnieszka Gromkowska-Melosik, Zbyszko Melosik, Wprowadzenie, [w:] Claire M. Renzetti, Daniel J. Curran, Kobiety, mężczyźni i społeczeństwo, tł. Agnieszka Gromkowska-Melosik, Warszawa 2005, s. XXII
[3] Claire M. Renzetti, Daniel J. Curran, Kobiety, mężczyźni i społeczeństwo, tł. Agnieszka Gromkowska-Melosik, Warszawa 2005, s. 8-9.
[4] Claire M. Renzetti, Daniel J. Curran, Kobiety, mężczyźni i społeczeństwo, tł. Agnieszka Gromkowska-Melosik, Warszawa 2005, s. 9.
[5] Claire M. Renzetti, Daniel J. Curran, Kobiety, mężczyźni i społeczeństwo, tł. Agnieszka Gromkowska-Melosik, Warszawa 2005, s. 139.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz