Arystotelesowska definicja prawdy

Arystotelesowska definicja prawdy

Jest to klasyczna definicja prawdy, w której:

• prawdziwy jest: sąd lub zdanie zgodne z rzeczywistością („Absolutne rozumienie rzeczywistości”)
• prawda polega na zgodności rzeczy i umysłu (jeżeli treść naszej myśli oddaje stan faktyczny to jest to prawda)
• rzeczywistość musi być obiektywna, nie można jej naginać
• wadą jest brak kryterium prawdy – nie wiemy jak sprawdzać zgodność myśli z rzeczywistością

Zarzuty stawiane koncepcji Arystotelesa:

• Utożsamianie „tego o czym wiemy, że jest z tym co jest” – rezultaty poznania są niepewne, historycznie zmienne i odwoływalne
• Czy sąd może być „zgodny” z rzeczą
  – myśl to nie to samo co rzecz
• Sądy o rzeczywistości są „przefiltrowane” przez nasze przekonania o rzeczywistości – sposób patrzenia na świat decyduje o wynikach obserwacji