Autor dedykuje książkę ludziom, zwłaszcza młodym, którzy
szukają odpowiedzi na pytanie, czy i jaki ma sens bycie we wspólnocie
historyczno-kulturowej. Którzy chcą wiedzieć, czy powinniśmy być dumni z
własnej przeszłości, czy raczej poddać się pedagogice wstydu akcentującej
ciemne strony polskiej historii? Czy mamy się czuć zażenowani, że tkwi w nas
swego rodzaju mesjanizm patriotyzmu jako umiłowanie ojczyzny i wolności?
Odwołując się do filozofii, tłumaczy, językiem prostym i zrozumiałam nawet dla
nie obeznanego z pojęciami naukowymi czytelnika, że myśl hermenutyczna ma
szacunek dla dokonań minionych pokoleń i dla tradycji. Dokonuje refleksji nad
wyznacznikami hermeneutycznej filozofii polityki, zwraca uwagę na kryzys, w
jakim znajduje się europejska kultura. Uważa, że konieczny jest powrót do
społeczeństwa nowoczesnego, które będzie budowało wspólnotę kulturową w oparciu
o wartości i ideały godne pielęgnowania. Refleksja nad polityką powinna mieć
hermeneutyczną głębię, ponieważ dopiero znajomość podstaw filozofii pozwala na
krytyczną i racjonalną ocenę rzeczywistości. Udowadnia młodym ludziom, że
zatopienie się w konsumpcji, zabawie, postawach hedonistycznych, tylko pozornie
może gwarantować nowoczesną, europejską tożsamość. Przekonuje, że Polska jest
wartością.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz