Agnieszka Tomczyszyn "Ezotero. Moje przeznaczenie"

Agnieszka Tomczyszyn, Ezotero. Moje przeznaczenie, Kraków „MG” 2016

Tajemnicza i niezrozumiała dla mężczyzn natura kobiet, ich niezwykłe zgranie, przekazywanie tajemnej wiedzy o siłach natury oraz umiejętność rodzenia dzieci stały się zaczątkami budowania legendy o wiedźmach. Obdarzone tajemnymi mocami niewiasty potrafiły przepowiadać przyszłość, panować nad teraźniejszością i otumaniały mężczyzn swoim urokiem. Przez wiele wieków pozbawiane jakichkolwiek praw potrafiły jednak przełamywać granice i rządzić przez manipulację. Kiedy w końcu uznano ich prawa wydawałoby się, że te ich niezwykłe siły nie będą już potrzebne. Nic bardziej mylnego. Piękne, eleganckie kobiety działające społecznie, szukające poklasku, bogactwa i miłości otaczają się aurą tajemniczości, a w chwilach potrzeby potrafią wykorzystać swoje moce. Wydawałoby się, że musi być ich niewiele. Okazuje się jednak, że świat jest przepełniony tymi kobiecymi mocami, będącymi częścią ich natury. Do takiego świata zabiera nas Agnieszka Tomczyszyn w „Ezotero”.

W pierwszym tomie zatytułowanym „Córka wiatru” poznajemy Latte żyjącą w świecie tajemnic i izolacji przed światem. Jej matka pragnie ją chronić przed nieuchronnym losem, na który tylko nieliczni mają wpływ… W jaki sposób młodziutkiej Latte uda się przerwać rodzinną klątwę musicie przekonać się sami.

Kolejny tom „Ezotero” to „Moje przeznaczenie” wprowadzający nas w życie młodej Poli mieszkającej na górze Brocken. Byłaby przeciętną młodą kobietą, gdyby nie pewne niezwykłe zdolności potrafi przepowiadać przyszłość i teleportować się. Aurę tajemniczości wokół niej podkreśla jej niezwykły strój: często nosi czarne jeansy z dziurami na całej długości, bluzkę z motywem pajęczej sieci, do tego ma niezwykły tatuaż na plecach i sięgające do pasa czarne dredy. Sprawia wrażenie młodej buntowniczki. Wychowywana przez babcię Pola nie wie nic o swoich rodzicach poza tym, że nie żyją. Edukacja młodej kobiety toczy się wokół kształtowania jej charakteru i poszerzania wiedzy z magii, dlatego każdego dnia uczy się formułek zaklęć oraz historii oraz strukturę Kręgu Sybilli. Nieznająca zwyczajnego życia Pola poznaje je z książek podrzucanych przez wróżki. Lektury wywołują w niej tęsknotę i pragnienie zaznania miłości, posiadania normalnego domu i odkrycia tajemnicy nieobecności rodziców w jej życiu. Czy mieszkającej wśród kobiet o niezwykłych mocach bohaterce uda się spełnić marzenia? Przekonajcie się sami.

Agnieszka Tomczyszyn po raz kolejny wprowadza nas w świat magii, porozumiewania się myślami, czczenia sabatów, w czasie których wróżki dzielą się niezwykłymi historiami. Wchodzimy w świat inteligentnej, silnej i odważnej bohaterki potrafiącej zachować dystans i sceptycyzm wobec starszych, co umożliwia jej powiedzenie się, że większość wróżek to ignorantki nieznające zaklęć oraz zakresu swojej moc. Jej zadaniem będą reformy na górze Brocken, co sprawia, że nie wszystkie mieszkanki tego miejsca są jej przychylne. Po śmierci babki młoda wróżka musi odnaleźć matkę, o której była przekonana, że nie żyje. Wyprawa do świata zwykłych ludzi pozwoli jej zaznać różnego rodzaju uczuć: miłości rodzicielskiej i erotycznej.

„Ezotero. Córka wiatru” to wciągająca powieść o świecie, który wiele osób fascynuje. Nie zabraknie tu wizji, wróżenia, czarów, kształtowania umiejętności. Świat wróżek, hezychii i ludzi przeplata tu się tworząc piękną opowieść o życiu pełnym magii. Powieść z pogranicza fantasy, kryminału porusza ważne kwestie filozoficzne i zmusza do zastanowienia się nad sensem naszych codziennych działań. Może ona być traktowana jako literatura z pogranicza moralizmu i poradnika wskazującego drogi duchowego rozwoju: nasza sfera cielesna i fizyczna muszą współgrać, aby w naszym życiu była harmonia. Powieść szczególnie polecam kobietom wierzącym we własne moce i tym czekającym na ich odkrycie. Każdy z tomów jest autonomiczny i mimo, że stanowią całość można sięgnąć po drugi bez znajomości pierwszego.