Dziś pouczasz, a jutro będziesz w podobnej sytuacji robić dokładnie to, co pouczany

Bardzo ważna rzecz, której nikt nikogo nie nauczył to niemówienia innym, co powinni robić. Z tego mówienia innym później są nakazy, zakazy. I to często bardzo absurdalne, bo przemeblowujące całkowicie życie innej osoby.

Jeśli jest się rodzicem dziecka niepełnosprawnego to tych pouczeń na temat tego, co powinno się robić słyszy się wiele. Będąc matką dziecka z autyzmem dostałam pouczenie, że powinnam dziecko nauczyć niekorzystania z pieluchy, a dopiero później posłać do przedszkola (Ola miała 5 lat, kiedy udało nam się to zrealizować, a 7, kiedy mnie tak pouczono), nauczyć dziecko mówić, bo tylko leniwe matki nie uczą dzieci mówić (ta osoba pracowała z Olą rok i niestety też była leniwa, bo Ola nadal nie mówi), ruszyć dupę do pracy zamiast zbierać 1% (osoba, która sama teraz nie rusza dupy do pracy tylko zbiera pieniądze na leczenie), nie posyłać dziecka do przedszkola, bo skoro niczego nie potrafiłam nauczyć to powinnam trzymać dziecko w domu (osoba, której dziecko nauczyło się ćpać i ciekawe, czy z jej pomocą), nie powinnam wozić w wózku (osoba, która starszego dziecka jeszcze nie nauczyła chodzić).

Nikt z nas nie jest krystaliczny, więc każdy z nas powinien pilnować własnego czubka nosa, zastanawiać się, w jaki sposób popracować nad belką we własnym oku zamiast objaśniać innym, co mają zrobić, bo nikt z nas nie przeżyje życia za innych, nikt nie poniesie konsekwencji podjętych decyzji i obranych dróg. Nigdy też nie wiemy, kiedy my znajdziemy się na podobnym miejscu jak ta strofowana osoba. Może się okazać, że szybciej niżbyśmy myśleli sami możemy potrzebować cudzej pomocy i wcale nie będzie nam wtedy tak łatwo ruszyć dupę, nauczyć się, myśleć pozytywnie, pozytywnym myśleniem uleczyć itd.

W życiu ponoć są trzy kolejki: długa do głupiego pouczania/strofowania, średnia do planowania i krótka do działania. Życzę sobie i Wam, aby ta krótka kolejka kiedyś w końcu była długa, bo działanie zawsze przynosi konkretne rezultaty. Strofowanie przynosi frustracje nadawcy i odbiorcy pouczeń.