Julia Donaldson, Axel Scheffler "Zog"

Smoki to jedne z tych stworzeń, które od zawsze fascynowały ludzi. Prawdziwe czy nie – stały się tematem wielu legend i baśni, w których w kulturze zachodniej motywem przewodnim jest konieczność zwalczenia ich, ujarzmienia, zabicia. Aby ludzie mieli powód do wchodzenia w interakcję z potężnymi gadami potrzebny był pretekst, a ten szybko znaleziono w postaci bezbronnych księżniczek ratowanych przez dzielnych i sprytnych rycerzy. One miały być bezbronne, uległe, a oni silni i mądrzy, bo ci głupi i słabi byli przystawką w menu drapieżnika. Schemat pokazujący, że kobiety mają czekać na pomoc mężczyzn, wpajający dziewczynkom, że od nich niewiele zależy. A co by było, gdyby to właśnie od dziewczynek zależało bardzo dużo? Gdyby to kobiety były aktywne? Co by było, gdyby potrafiły nawiązać nieprzemocowe relacje ze smokami? O takich problemach jest właśnie książka „Zog”.

Opowieść zaczyna się prosto, bo od początku nauki smoka o imieniu Zog w szkole. Jest to pilny uczeń. W każdej klasie ma coś innego do nauki, ale czasami ta jego gorliwość prowadzi do różnych wypadków, przez które mógłby nie ukończyć kolejnej klasy. Na szczęście z pomocą przychodzi mu dziewczynka, która opatruje rany, daje tabletki na ból gardła, chłodzi poparzone miejsce, przykleja plastry. To właśnie dzięki niej młody smok może zdziałać dużo więcej. W ostatniej klasie uczniowie mają za zadanie porwanie prawdziwej księżniczki. Zog także i tym razem jest bardzo gorliwy: zaciekle walczy z rycerzami, próbuje dostać się do zamku, ale tylko odnosi rany. Kiedy myśli, że będzie musiał się poddać znowu z pomocą przychodzi mu dziewczynka, która informuje go, że jest księżniczką i pozwala się porwać. Dzięki temu Zog może skończyć szkołę. Księżniczka zaprzyjaźnia się z innymi smokami, pomaga im w nauce. Pewnego dnia zjawia się rycerz, który zamierza walczyć ze smokami, aby ją uwolnić. Ona jednak informuje go, że wcale nie trzeba o nią walczyć, bo jest tu z własnej woli i jak będzie chciała to odejdzie i zamiast bycia bezbronną księżniczką woli być lekarką pomagającą chorym. Rycerz stwierdza, że też w sumie woli pomagać innym niż walczyć ze smokami. W ten sposób księżniczka i rycerz stają się zgranym duetem ruszającym na pomoc ludziom. A pomagają im smoki.

Z opowieści wyciągniemy kilka dobrych wniosków: kobieta decyduje o sobie i można zrobić coś, co jej dotyczy tylko wtedy, kiedy ona na to wyrazi zgodę. Drugi wniosek: to przekonanie, że lepiej współpracować niż walczyć, bo dzięki temu nie odniesiemy ran i komuś pomożemy.

Piękne dwustronowe ilustracje o wyrazistych i kontrastowych kolorach oraz prostej kresce skutecznie przyciągają dziecięcą uwagę. Niewielka ilość tekstu dobrze wkomponowana w szatę graficzną sprawia, że młody czytelnik nie nudzi się w czasie lektury. Całość dopełnia dobrej jakości papier, solidnie zszyte strony i estetyczna kartonowa oprawa, dzięki której lektura jest bardziej trwała. Zdecydowanie polecam.

Zapraszam na stronę wydawcy