Adriana Bednarka znałam przede wszystkim z krwawego cyklu „Kuba Sobański” pełnego brutalnych zbrodni, brutalności, ale też luksusu, narkotyków, więc doskonale wiedziałam czego mogę się spodziewać. Trupy ścielą się w jego książkach gęsto. Zwłaszcza, że bohaterowie wykreowani przez pisarza to urodzeni łowcy, którzy potrafią niepostrzeżenie podejść ofiarę. Do tego lubują się w zadawaniu cierpienia, upajaniu się widokiem krwi, świadomością pozbawienia kolejnej osoby życia. Do tego każdy może zostać naznaczony dziedzictwem zbrodni i rządzą krwi. Powody mogą być różnorodne. I to podejście pięknie pokazuje to, co o zabójcach piszą neurolodzy, którzy w pragnieniu krwi widzą zaburzenia przesyłania hormonów lub guzów w mózgu. U Bednarka wygląda to troszeczkę inaczej. Jego bohaterzy mają piętno złych doświadczeń i to one decydują o tym, jaką drogą pójdą ofiary lub świadkowie zbrodni.
„Córeczki” zabierają nas w świat narastającej nienawiści, zemsty karmionej
latami, która może się przerodzić zarówno w siłę napędową, jak i
niszczycielską. Tym razem autor zabiera nas w świat blisko sobie, czyli do
Częstochowy, gdzie poznajemy dwie całkowicie różne kobiety. Dzieli je wiek,
pozycja społeczna, wykonywany zawód. Ewa jest przedsiębiorczą właścicielką butiku.
Pola to żywiołowa nauczycielka polo dance dorabiająca sobie jako kelnerka w
barze ze striptizem. Mają odmienne podejście do codzienności oraz przyszłości. Pozornie
te kobiety nie łączy nic. Jest jednak coś, co ma wielki wpływ na każdą:
doświadczenie związane z piekłem jakie ich rodzinom uczynił morderca nazywany
Strachem na Wróble.
Niby wiedziałam, czego mogę spodziewać się po prozie Adriana Bednarka, ale „Córeczki”
mnie zaskoczyły. Mamy to mocną warstwę psychologiczną, pokazanie jak przeszłość
wpływa na teraźniejszość. Do tego jest tajemnica do rozwiązania, okrutna
zbrodnia, nieuchwytny morderca i nieoczywiste zakończenie. Bohaterzy mają w
sobie coś z tych znanych z cyklu o Kubie Sobańskim, czyli troszkę tu oderwania
od życia, szpanu, ale z drugiej strony te elementy są wszędobylskie w mediach
społecznościowych.
W wykreowany przez autora świat wchodzimy powoli. Częstochowski pisarz
stopniowo odsłania kolejne wydarzenia z przeszłości i aktualne wydarzenia, a
zadaniem czytelnika jest sklejenie ich w całość, rozwikłanie łamigłówki, której
przedsmak mamy już w prologu. Adrian Bednarek dawkuje napięcie, stopniowo wprowadza
nas w świat tragedii dwóch rodzin, aby w końcu pokazać przerażające szczegóły
nocy, które zmieniły życie obu bohaterek. Fabuła z każdą stroną przyspiesza, a
narastające napięcie sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko.
„Córeczki” to opowieść o podsycanej i niekontrolowanej zemście, której skutki
trudno przewidzieć. Mamy tu bardzo dobre portrety psychologiczne skrzywdzonych
kobiet, pokazanie ciężaru trudnych doświadczeń. Pisarz pokazuje nam bardzo
realne wydarzenia i właśnie to sprawia, że stają się one jeszcze bardziej
przerażające, bo opisana przez niego historia mogła zdarzyć się w jakimkolwiek
miejscu na ziemi. Stworzony brutalny obraz sprawia, że mamy wrażenie jego
oderwania od rzeczywistości, ale kiedy poczytamy więcej o różnych zbrodniach to
stanie się on zatrważająco prawdziwy. Adrian Bednarek wykazał się tu dużą
wyobraźnią przy jednoczesnej dbałości o szczegóły i realizm, ale nie zabraknie
też fantazjowania, idealizowania samotnej walki z mordercą.
Powieść Adriana Bednarka to lektura dla osób lubiących grozę, thriller, opisy zbrodni,
pościgi, intrygi i brutalne sceny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz