Kałuże, Czarnobyl i balony

-Pani, Czarnobyl w powietrzu wisi - kilka dni temu powiedział do mnie lekko podpity mężczyzna wpatrujący się w kałużę.

-Dlaczego Czarnobyl?

-Niech pani patrzy - pokazuje mi kałużę. - Widzi pani?

-A co mam widzieć?

-Żółta. Żółta i gęsta jak zupa atomowa. Jak nic Czarnobyl - wyjaśnił, a później zaczął patrzeć w niebo. - Myśli pani, że przez te balony, co na nas spuszczają?

-Balony?

-Pani to nic nie wie. Przecie w telewizorni mówią, że trzeba po lasach szukać balonów.

-W lesie to nie tylko balony. Bywają i tapczany, koce, a nawet szafy. Ludzie mają fantazję - mówię o tym, co zdarza mi się widzieć w lesie. - Co małogabarytowe to wynoszę, a co dużo gabarytowe to zostawiam, bo nie uniosę.

-Widzę, że pani to nic nie wie. Z Czarnobyla balony są i żółcą kałuże. Pani niech lepiej nic w tych lasach nie dotyka, bo nie wiadomo, co nam Ruski podesłały. - Wpatrując się w kałużę ciągnie wywód - Dawniej kałuże były zwyczajne, czyste. A teraz nawet kałuże zatrute, żółte, zapylone.

I tak sobie pomyślałam, że dzięki zapyleniu kałuż ja mam mniej zapylone zatoki...