Reiner Knizia "Pitagoras. Gry do plecaka"

Rok temu po jedną z gier wydanych przez Wydawnictwo Egmont sięgnęłam ze względu na nazwę, czyli wykorzystanie imienia starożytnego filozofa będącego znanym matematykiem, a także fizykiem, który odkrył wyporowość różnych przedmiotów. „Archimedes” okazało się ciekawą propozycją rozwijania umiejętności matematycznych. Powodzenie tej gry sprawiło, że nie mogłam przejść obojętnie obok kolejnej, w której nazwie wykorzystano nazwisko innego starożytnego filozofa, matematyka, mistyka i twórcę naukowo-religijnej sekty. Wiedziałam czego mogę się spodziewać, ale ciekawiło mnie to, w jaki sposób zrealizowano pomysł. I muszę przyznać, że wszystko wygląda ciekawie i zachęcająco. To kolejna gra, dzięki której dziecko nie będzie traktowało matematyki jako szkolnego koszmaru tylko coś w rodzaju gry.

Samo pudełko jest niewielkie. Mamy tu też minimalną ilość elementów: 55 kart i 4 kości (2 niebieskie, czerwoną i czarną) i krótką, przejrzystą instrukcję, czyli jest tych elementów jeszcze mniej niż w „Archimedesie”. Zabawa też nie trwa niesamowicie długo. Mamy kilka szybkich rund pozwalających na wykonanie prostych działań matematycznych. Grę przewidziano dla maksymalnie sześciu osób od ósmego roku życia. W opakowaniu znajdziemy oczywiście instrukcję.

Kolorystycznie i stylistycznie „Pitagoras” przypomina poprzednią grę Reinera Knizii, ale same rozgrywki są uproszczone na rzecz działań na większych liczbach i z większą możliwością pomysłów. Po raz kolejny pod pretekstem zabawy dostajemy zestaw do ćwiczenia umiejętności matematycznych.

Rozgrywka

Do wyboru mamy trzy poziomy trudności. Ustalamy je z wykorzystaniem kości. Na początku wykładamy na stół pięć kart, rzucamy dwoma kostkami. Gracze muszą z kart ułożyć takie działania, aby uzyskać zsumowany wynik z kości. Każda karta daje nam jeden punkt i zadaniem gracza jest tworzenie tak skomplikowanych działań, aby zebrać jak najwięcej kart. Wygrywa też ten, kto szybciej wymyśli poprawne działanie. Nie ma tu z góry założonych działań. Ważna jest pomysłowość graczy.

„Pitagoras” pozwala na rozwijanie umiejętności matematycznych na wyższym niż „Archimedes” poziomie. Będzie ciekawą alternatywą do nauki matematyki dla dzieci od trzeciej klasy. Z wiekiem i rosnącymi umiejętnościami propozycje równań będą bardziej rozbudowane. Gra będzie rosła z graczami i dostosowywała się do poziomu ich umiejętności. Mamy tu sporo przeliczania. „Pitagoras” pozwala na ćwiczenie koncentracji, umiejętności liczenia, a wszystko to w otoczce zabawy. Warto matematyczną przygodę zacząć od „Archimedesa”. Nic się jednak nie stanie, kiedy matematyczną przygodę zaczniemy od „Pitagorasa”, który jest dużo elastyczniejszy i pozwala na większą swobodę. Gra zdecydowanie wymaga skoncentrowania i posiadania podstawowych umiejętności matematycznych. Jest to świetny zestaw do terapii czy korepetycji. Wówczas wykorzystujemy go do ćwiczenia umiejętności jednej osoby. Nie ma wówczas wyścigu z czasem, ale wymyślanie różnych sposobów uzyskania określonego wyniku z posiadanych kart.

Twórcą gry jest niemiecki projektant gier planszowych, będący doktorem nauk matematycznych, Reiner Knizia. Gry jego autorstwa oswajają dzieci z matematyką, pokazują, że może ona być świetną zabawą. Do tego niewielkie rozmiary sprawiają, że doskonale sprawdzają się jako rozrywka w czasie podróży (zajmują mało miejsca w torebce czy plecaku).