Wypalenie, poczucie bezsensu, zagubienie – to tematy, które pojawiają się w prostej książce dla dzieci zatytułowanej „Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie”. Gérard Moncomble pod kostiumem prostej opowieści o klaunie, który przestaje być śmieszny pokazuje młodym czytelnikom wiele ważnych problemów. Mamy tu z jednej strony utracenie zdolności rozśmieszania innych, stratę pracy, poczucie bezsensu, zagubienie, danie wsparcia i wspólne realizowanie celów.
Zacznijmy jednak od zawartej w książce historii. Moko jest klaunem, więc jego praca polega na rozśmieszaniu innych. Z czasem jednak coś się w nim zmienia i traci tę zdolność. Z tego powodu dyrektor cyrku zwalnia go. Moko, który do tej pory utożsamiał się z byciem klaunem, dla którego ta praca stanowiła sens życia powoli się rozpada. Widzimy jak każda część ciała woli go zostawić niż być z nieśmiesznym bohaterem. I tym sposobem przestaje istnieć. Jednak zjawia się dziecko, które bierze czerwoną kuleczkę (nos), zaczyna się nią bawić i w ten sposób pomaga klaunowi w pozbieraniu się, wystartowaniu od nowa, ale tym razem w duecie.
Ta opowieść ma dwa poziomy: pierwszy to oczywista, prosta, obrazowa i zabawna historia
o uciekających częściach ciała. Jest w tym zachowaniu bohaterów coś z zabawy w
chowanego czy berka. Do tego rozpadanie się ma formę wyliczanki opartej na powtórzeniach,
co może kojarzyć się z zaczarowywaniem świata. Pojawiające się dziecko, które
swoim zachowaniem poprawia nastrój pokazuje jak niesamowicie bardzo ważne są
relacje, kontakt z drugim człowiekiem. Samo bycie oglądanym nie uszczęśliwia.
Dopiero interakcja daje poczucie szczęścia.
Książka Gérarda Moncomble’a to jedna z tych publikacji, w których głównym
przesłaniem jest danie nadziei wtedy, kiedy wydaje nam się, że już nie ma szans
na żadne wsparcie. Publikację wzbogacają ilustracje Pawła Pawlaka. Mamy tu jego
charakterystyczną prostą kreskę połączoną z kontrastującymi kolorami.
Rozmieszczenie tekstu i dopełniających go rysunków jest przemyślane. Do tego
jedno i drugie świetnie oddziałuje na wyobraźnię, wprowadza element
humorystyczny do poważnego tematu i w ciekawy sposób pokazuje relacje z innymi,
budowanie wspólnoty, pracy zespołowej. Całość wydrukowana ba bardzo dobrej
jakości papierze, który zszyto i oprawiono w solidną, kartonową okładkę.
Wizualnie publikacja zdecydowanie przyciąga uwagę młodych czytelników. Do tego
pozwala na poruszenie ważnych tematów. Myślę, że z powodzeniem można
wykorzystać ją w gabinetach pedagogów i psychologów, jako punkt wyjścia do
rozmów o emocjach, postrzeganiu siebie i swojego miejsca w świecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz