przepowiednie kochanka

mów o tym co nas łączy
ty mówisz tak pięknie
chcę słuchać melodii
słów przepowiadających
życie na szali losu
szczęśliwych głupców
szukających drzewa poznania
dobra i zła
odkrycia praw świata tego
w ukryciu z emocjami tętniącego
jak niewinne bicie serca
kształtującego się człowieka
w łonie najstarszej matki
ziemi
dającej pokarm
i schronienie
pomiędzy dwoma piersiami
tętniących ciepłym tchnieniem
mów o wierze
w przeznaczenie
splecionych ciał
które pośród galaktyk musiały
zespolić się w chaosie namiętności
wciąż tętniącego kosmosu
mów o przyszłości
która się zdarza
z każdą goniącą nas chwilą
kradzioną z własnych życiorysów
potencjalnych świętych
bo nieśmiertelnych
przez trwanie w zespoleniu
mów o porozumieniu dusz
patrzących w swe serca
cierpliwie ufne
we wspólną teraźniejszość
bo innej przyszłości nigdy nie ma
bo inna przyszłość pozostaje
abstraktem mędrców
kilkunastu wymiarów rzeczywistości
ulotnego życia
mów o cieple złączonych ciał
niewierzących w świat
poza nimi
mów póki ta chwila trwa