ewolucja

Brzydsza część moich znajomych (czyt. mężczyźni) żyje w przekonaniu, że to właśnie samce każdego gatunku przyczyniają się do rozwoju czy postępu technicznego, kulturowego i cywilizacyjnego. Często muszę ścierać się z argumentami dotyczącymi ich niezwykłych osiągnięć w imię postępu i dobra ludzkości. Kilka lat temu musiałam w tych kwestiach uświadamiać kolegę z pracy, który pracował nad (jego zdaniem) czymś niezwykle skomplikowanym i niesamowicie potrzebnym ludzkości, a był to kawałek kodu, dzięki któremu miał działać flash na stronie jednej z maciupeńkich firm. Ów fragment oprogramowania - nad którym spędził sporo czasu - w międzyczasie napisała koleżanka z pracy i zajęło jej to zdecydowanie mniej czasu, a do tego nie miała poczucia misji do spełnienia. Przypadek sprawił, że kolega o tym fakcie (istnienia odpowiedniego kodu) nie został poinformowany i kilka dni później ogłosił, że dokonał zbawienia świata. Dumny był przy tym jak paw. Brakowało tylko, żeby rozłożył swój barwny ogon i zaczął powoli przechadzać się po biurze. Poczucie spełnienia misji przepełniało jego męskie ego do tego stopnia, że stwierdził, że gdyby nie mężczyźni to ludzkość siedziałaby w jaskiniach.

-Gdyby nie kobiety ludzkość siedziałaby na drzewach i zachowywała się jak małpy – wypaliłam.

Kolega oczywiście się oburzył i ostro sprzeciwił, a swoje pustosłowie podsumował:

-Bzdury gadasz jak każda baba.

Pewnie chciał powiedzieć wolna, sfeminizowana baba, ale zabrakło mu odwagi, ponieważ wiedział, że jego pozycja zależy od mojego zadowolenia z jego pracy. Uśmiechnęłam się na tę myśl, ponieważ należę do tego okrutnego rodzaju kobiet, które lubią mieć władzę w swoich rękach.

-Widzisz, sam swoim zachowaniem potwierdzasz moją tezę – odparłam.

-Dlaczego? – mimowolnie zaciekawił się albo uznał, że pewnie nie mam na to twierdzenie żadnych argumentów (raczej to drugie).

-Płeć brzydka jest zbyt emocjonalna, zbyt leniwa i za bardzo przekonana o swojej niezwykłości. To kobiety ciągle musiały udowadniać mężczyznom, że jeszcze daleko im do ideału. Kiedy zmusiłyśmy was do zejścia z drzewa i poszukania jaskiń byliście dumni. Nam jednak było mało. Pragnęłyśmy domostw, więc przekonałyśmy was, że znalezienie jaskini jest dobre, ale większym wyzwaniem jest zbudowanie schronienia. Ciągle chciałyśmy lepszych chat. W końcu i tego było mało. Zapragnęłyśmy solidnych kamiennych domów, pałaców i tak dalej. Kazałyśmy wam walczyć, socjalizować się, wychodzić w układy z innymi, by mieć dzięki temu większą władzę.

-Nieprawda – sprzeciwił się kolega.

-Tak? To dlaczego nagle po ślubie zapragnąłeś wziąć kredyt i mieszkać na swoim, kiedy mogliście u jej lub twojej mamusi? – zapytałam.

-To co innego – stwierdził kolega.

-Czyżby? Może pierwotne kobiety zmuszały do budowania domów właśnie z takich "innych" powodów –powiedziałam.

Koledze już niestety zabrakło argumentów…