Bertrand Russell "Portrety z pamięci. Wartość wolnej myśli" - starość

„Istnieją dwa psychologiczne niebezpieczeństwa, przed jakimi należy się strzec w podeszłym wieku. Jednym z nich jest przesadne przywiązanie do przeszłości. Niczego się nie osiąga przez życie wspomnieniami, w rozpamiętywaniu starych dobrych czasów czy smutku po zmarłych przyjaciołach. Swoje myśli należy kierować ku przyszłości i ku rzeczom, które można jeszcze zrobić. Nie zawsze jest to łatwe; przeszłość każdego człowieka z każdym dniem staje się coraz większym ciężarem. Łatwo sobie pomyśleć, że nasze uczucia były kiedyś bardziej żywotne i silniejsze niż teraz, że umysł był bardziej wrażliwy. Jeżeli to prawda, należy o tym zapomnieć. A jeżeli można zapomnieć, to chyba nie była prawda.

Druga rzecz, której należy się wystrzegać, to pragnienie towarzystwa młodych na siłę, w nadziei przejęcia wigoru z żywotności młodego wieku. Kiedy dzieci dorastają, chcą rozpocząć życie na własną rękę, a jeżeli ktoś chce nadal się nimi interesować tak samo, jak to robił wcześniej, bardzo prawdopodobne, że stanie się dla nich ciężarem, chyba że są one wyjątkowo niewrażliwe. Nie mówię, że nie należy się nimi wcale interesować, ale opiekuńczość taka winna mieć raczej charakter obserwatora i – jeśli to możliwe – filantropa”.