Katarzyna Georgiou wiosennie

Wiersze wiośniane w pierwszym cieple słonecznych promieni…

Marcowe piegi

Wiośniana Pani cichcem się skrada

w błękicie nieba, w słonecznym cieniu,

we wróblich wiecach na miejskich dachach,

we flircie wiatru z płatkami śniegu.

W błotnistej mazi deszczu i ziemi

stopy jej grzęzną, palce sinieją,

a ona w dłoniach bazie wierzbowe

pieści oddechem, tchnieniem zieleni.

Okna otwiera skinieniem głowy,

wietrzy umysły zimą zgnuśniałe,

w ramiona zgarnia uśmiechy dziatwy

dając dzień dłuższy, ciepło nieśmiałe.

Wiośniana Pani w szatce utkanej

przebiśniegami i lodu mgiełką,

kwiatem forsycji warkocz ozdabia,

a ile przy  tym żartów i zgiełku.

Każdy przechodzień głowę odwraca,

wzrokiem uważnym wodzi wesoło,

Wiosna zaś z pędzlem artysty bryka

marcowe piegi rozdając wkoło!

(z tomu „Komu mruczy kot”)

Natura i miłość

Natura wszystkie wzorce dla ludzi

w swoich zasobach ma zapisane,

wystarczy spojrzeć wokół uważnie –

obrazy piękna odkrywa same.

Patrzę na drzewa w czułym uścisku

i całujące wzajem konary,

na pęczniejące pąki miłości –

zwiastuny wiosny, cyklicznej zmiany.

Te drzewa rosną w swoim sąsiedztwie,

od maleńkości do się zbliżając,

na starość wreszcie, po wielkich burzach,

mądrość w czułości razem splatają.

Stań, nie pędź, popatrz w serce przyrody;

wystaw twarz w stronę Wiatru Północy,

poczuj wplątany w zmierzwione włosy

szept głosu przodków – przekazy mocy.

Spójrz na rodzące się życie nowe,

co z bazi, z listków zerka niespiesznie,

został nam znowu jeden rok dany

na miłość… Jeszcze ten raz, raz jeszcze.

(z tomu „Światy dwa w pogoni za Leśnym Lichem”)

Wiosenna randka

Kwiecień Plecień, nicpoń wielki

przywdział surdut, spodnie w kratkę

i do Wiosny się uśmiecha:

„Chodź kochana, chodź na randkę!”

Ubrał też zielone szelki

i kapelusz z czaplim piórem,

wbił przebiśnieg w butonierkę

i nałożył buty bure.

Wiosna tylko nań spojrzawszy,

filuternie oczka mruży,

młodzian rosły i zadbany –

do zabawy niechaj służy!

Rączkę wdzięcznie mu podaje,

sukieneczkę podkasuje:

„Kwietniu miły, na spacerze

 piegów tobie domaluję!”

Kwiecień się na wszystko zgadza,

byle pannę poprzytulać

i w słoneczku i na wietrze

razem z Wiosną dzień przehulać.

Jest spragniony ciepłych uczuć

dość ma zimna i udręki,

i nie miota się jak Marzec

od Marzanki do Wisenki.

(z tomu „Światy dwa w pogoni za Leśnym Lichem”)

Obdarowana Wiosną

Tak cichutko, szeptem niewypowiedzianych słów, cieplutkim deszczem czułości, nadeszła Panna Kapryśna, by w głowach zamieszać i w sercach wytupać rytm najpiękniejszej z pieśni. Delikatnym szumem skrzydeł rozespanych owadów burzy spokój uśpionej duszy, co to jeszcze z zimowej pierzynki się nie otrząsnęła.

Tup tup, kapu kap, szur szur, puk puk...

Posłaniec na skrzydłach wiatru do okien zagląda, spoziera zalotnie.

Przyniosłem ci Wiosnę!

z ogródka wykopaną

w czarnoziemie pachnącym

nieśmiałym irysem

w doniczce rozrosłą 

pieszczącą oczy

wielobarwnością krokusów

zapachniało rozbudzone życie

serce wypełniła

zieleń młodych listków

(z tomu „Światy dwa w pogoni za Leśnym Lichem”)