Mit cyfryzacji

Nowe media od starych można odróżnić dzięki cyfryzacji, czyli możliwości zachowania w postaci jednego cyfrowego pliku, który może być kopiowany bez utraty jakości dzięki ich liczbowej postaci. Cyfryzacja zakłada utratę informacji i w przeciwieństwie di postaci analogowej, zawiera skończoną ilość informacji.

Obraz cyfrowy zawiera coraz większą liczbę szczegółów. Program do obróbki grafiki Live Picture zamienia obraz składający się z pikseli w zestaw równań matematycznych. Niektóre techniki komputerowe rezygnują z zapisu pikselowego na rzecz konstrukcji matematycznych.

Kopiowanie mediów analogowych powoduje obniżanie jakości, czego nie ma w przypadku mediów cyfrowych. Dzięki temu pliki graficzne mogą być kopiowane w nieskończoność.

Pliki cyfrowe mogą być kompresowane, aby przyspieszyć przesyłanie plików. Jednak zawsze dzieje się to z pewną stratą danych, czyli utratą jakości obrazu. Większość obrazów dostępnych w Internecie zostało skompresowanych, aby ułatwić ich przesyłania. Niedługo jednak, wraz z postępem komputerowym, nie będzie to konieczne.

„Technologia komputerowa – teoretycznie – zakłada bezbłędne powielanie danych, natomiast jej rzeczywiste stosowanie we współczesnym społeczeństwie charakteryzuje się utratą danych, pogorszeniem jakości i zakłóceniami”[1].

Na podstawie: Lev Manovich, Język nowych mediów, Warszawa 2006.

---

[1] s. 127.