Kocham cię,czyli o trudnej nauce mówienie ważnych słów

Bycie Tatą Oli nauczyło mnie bardzo dużo o życiu. Wśród wielu pozytywnych nauk i umiejętności, które nabyłem dzięki Oli do jednych z bardziej wartościowych zaliczam naukę czerpania radości z każdej chwili i z każdego nawet najmniejszego sukcesu... i właśnie o takiej chwili chciałbym Wam opowiedzieć...

Otóż kilka-kilkanaście miesięcy temu, za każdym razem kiedy miałem możliwość odprowadzić Olę do przedszkola, wprowadziłem pewnego rodzaju rytuał pożegnania się z nią przed wejście Oli do sali przedszkolnej. Kucam przed nią (mam prawie 2 metry wzrostu) i patrzę w oczy. Następnie całuję w policzek, Ola odwzajemnia buziaka, przytulam i robiąc dłońmi znak serduszka na wysokości jej wzroku mówię:
- "Tata kocha Olę. Baw się dobrze!".
Ola także robi znak serduszka dłońmi i mówi:
- "Kocha" (więcej na razie nie jest w stanie powiedzieć). A potem wchodzi do sali...

Wczoraj wydarzyło się coś pięknego... Odbierając Olę z przedszkola jak zwykle podszedłem pod jej salę. Gdy ją przyprowadzono to Ola wybiegając z sali pełna radości i uśmiechu zawołała:
- "Tatusiu! Tatusiu! Tatusiu!" i rzuciła mi się w ramiona. To była jedna z najpiękniejszych chwil ostatnich tygodni. Jedno słowo, a tyle radości dla niej i dla mnie.