Album "Magdalena Abakanowicz"

Magdalena Abakanowicz (a właściwie Marta Magdalena Abakanowicz-Kosmowska) jest jedną z lepiej znanych polskich artystek. Jej twórczość to zadziwiające i niepokojące instalacje. Wśród jej prac znajdziemy przede wszystkim bezosobowe postacie ludzkie (maszerujące, biegnące, siedzące, kulące się, uwięzione), ale nowatorką była w czymś, co nawiązuje do tradycji arrasów i uzyskało nazwę od jej nazwiska: abakanów, czyli tkaniny artystycznej. To właśnie one były czymś nowym, odkrywczym i niepokojącym. Poza twórczością zajmowała się również pracą naukową, kształceniem kolejnych pokoleń artystów i znawców sztuki, wrażliwych twórców oraz odbiorców gotowych eksperymentować z materiałem, urzeczywistniać niezwykłe wizje. Poza artystycznymi osiągnięciami miała na swoim koncie też medale w różnych dziedzinach sportu. To właśnie sprawność i krzepa sprawiły, że była w stanie dźwigać ciężkie materiały do swoich zadziwiających prac, zaplatać ciężkie włókna. W swoich pracach wykorzystywała duże, figuralne kompozycje przestrzenne, których głównym materiałem były tkaniny (wspomniane abakany), ale też nie stroniła od.  kamieni, drewna i brązu. Z mniej chwalebnych dokonań należała do kręgu osób broniących m.in. abpa Juliusza Paetza, podejrzewanego o seksualne molestowanie kleryków.

W swojej działalności artystycznej była reformatorką zmieniającą spojrzenie na tkaninę artystyczną. Zrywała z płaszczyznowością, bawiła się formą oraz rozmiarami. Jej nietypowe prace zyskały nazwę od jej nazwiska. Były kompozycjami z różnych materiałów: wełny, lnu, nici, sizalu. Dzięki docenianiu jej w latach 60. XX wieku można powiedzieć, że była naszą artystką, którą pomimo ustroju mogliśmy pochwalić się w świecie.

Praca zbiorowa poświęcona twórczości Magdaleny Abakanowicz z jednej strony pozwala nam na przyjrzenie się początkom jej twórczości, eksperymentom, a z drugiej pozwala na wejście w do jej osobistego życia, poznania emocji związanych z wyjazdami, które w każdej chwili mogły być przez władze utrudnione. Dowiadujemy się o jej międzynarodowych wystawach, a także motywowaniu studentów do wytężonej pracy, próbowania nowych rzeczy. Wchodzimy do świata poliglotki otwartej na świat i lgnącej do ludzi. Liczne zdjęcia pozwalają na przyjrzenie się pracom (chociaż zdjęcia to jednak to nie to samo, co prace oglądane na żywo). Wchodzimy też do pracowni, poznajemy relacje z bliskimi. Abanany to pretekst do pretekst do opowiedzenia wycinka trudnej historii naszego kraju, przybliżenia codzienności, z którą musieli się mierzyć. Z drugiej strony wchodzimy w świat tkanin, przyglądamy się detalom, pomysłom i wyzwaniom, z jakimi musiała mierzyć się artystka.

Dowiadujemy się jak niesamowicie ważne było dla niej wyrażanie swoich myśli. To też sprawiło, że bardzo chętnie poszerzała swoje umiejętności lingwistyczne i mówiła w siedmiu językach, pisała wiele listów, których fragmenty znajdziemy w książce. Poza nimi mamy tu też ciekawe opowieści sprawiające, że artystka jest postacią wyrazistą, rewolucjonizującą sztukę oraz dzielącą się swoimi doświadczeniami jako artystki.

„Moje ciało staje się brzydkie, gdy wyjmuję z siebie ten wyimaginowany przedmiot. Muszę się całkowicie skupić na uczuciu wydobycia tego z siebie. Bezwzględnie muszę być sama”.

Pomimo bogactwa form i dzieł autorzy skupiają się na najważniejszym jej dorobku, czyli sztuce, która od jej nazwiska zyskała swoją nazwę. Dzięki temu możemy dokładnie przyjrzeć się abakanom, zobaczyć zadziwiające sploty, zobaczyć artystkę na ich tle i uświadomić sobie ich monumentalność. Nie zabraknie tu też spojrzenia krytyków sztuki. Sporo miejsca poświęcono tu procesowi twórczemu, podkreślania znaczenia jej siły fizycznej w starciu z materią i nadanie przedmiotom wyobraźni realnej formy.

Całość ciekawa, solidna, wydana na bardzo dobrym kredowym papierze i będąca czymś w rodzaju katalogu jej twórczości z naciskiem właśnie na te rzeczy, które były u niej rewolucyjne.