Joanna Jagiełło "Wzgórze snów"

Wakacje już za nami, ale kto nam zabroni chociaż myślami wędrować do tego wspaniałego czasu wypoczynku, przygód i fantastycznej pogody? My przez cały rok sięgamy po tego typu lektury, ponieważ pozwalają na mentalne ogrzanie się, przypomnienie sobie jak ciekawie i leniwie płynie czas w czasie ciepłych dni. Do tego takie opowieści podsuwają nam fantastyczne przygody oraz cenne lekcje. I tak jest też w książce Joanny Jagiełło „Wzgórze snów”.

Na początku poznajemy rodzinę z trójką dzieci. Rodzice są osobami dobrze sytuowanymi i mogą pozwolić sobie na duży dom, luksusowe rzeczy, dodatkowe lekcje dla dzieci, gosposię, opiekunkę i wakacje w tropikach. Wszystko zawsze dopięte jest na ostatni guzik, a dzieci wyglądają jak z reklamowych katalogów. Do tego każde ma inne zainteresowania. Kostka jest małą influencerką, której zajęcia nikt nie traktuje poważnie, Aleks kocha książki, a Gucio jest wulkanem energii. Ich dziadkowie zdecydowanie nie wpisują się w obraz luksusu oraz dbania o wizerunek. Emerytura sprawiła, że zaczęli skupiać się na własnych potrzebach oraz talentach. I tym chcą zarazić trójkę zmanierowanych dzieciaków marzących o luksusowych wczasach z rodzicami, którzy w ostatniej chwili postanawiają wyjechać sami na Lanzarote. Rodzeństwo w tym czasie ma ruszyć na wczasy nad polskim morzem, ale i tu następują zmiany: dziadkowie kupili kamper, o którym marzyli całe życie. Do tego ruszają w rodzinne strony, czyli do Nitąd, będące obrazem każdej prowincji. Można powiedzieć, że każdy rodzice zaskakują tu swoje dzieci własnymi pomysłami.

Kostka, Aleks i Gucio są rozczarowani podróżą i pierwszymi doświadczeniami, ponieważ muszą korzystać z „toalety” na łonie natury, zbierać chrust i być bardzo samodzielni. Żyjące w luksusach dzieciaki marzą o powrocie do domu, a jeśli tego nie da się zrobić to zadowoliliby się zniknięciem babci i dziadka. Kiedy życzenie się spełnia czeka ich całe mnóstwo wyzwań. Zwłaszcza, że dziwnym trafem lądują w przeszłości, a konkretnie w dzieciństwie dziadków, czyli czeka ich oglądanie dawnego Nitąd, przeżywanie niezwykłych przygód oraz kontakt z istotami z legend i mitów. Dużo tu będzie zagrożeń, którym będą musieli stawić czoło, a także naprawiania przeszłości. Czy uda im się zrozumieć, dlaczego dziadkowie czują wielki sentyment do tego miejsca? Jaką tajemnicę kryje dzieciństwo staruszków? Jakimi byli nastolatkami?

W książce Joanny Jagiełło pojawia się wszystko to, co kojarzy nam się z wakacjami. Mamy piękną pogodę, wyzwania, życie na łonie natury, podróże, jedzenie innych rzeczy niż zwykle, próbowanie nowych potraw, inne doświadczanie życia. Do tego nie brakuje tu magii, podróży w czasie, możliwości lepszego poznania starszego pokolenia oraz przemiany bohaterów. Między dziećmi i dziadkami nawiązuje się specyficzna emocjonalna więź. I to mimo tego, że niewiele czasu ze sobą spędzili.

„Wzgórze snów” to historia pouczająca, pokazująca, dlaczego nie należy ulegać zbiorczym zachowaniom. Autorka porusza problem starości, biedy, wykluczenia społecznego i uprzedzeń, które prowadzą do przemocy. Uświadamia młodych czytelników, że zło zaczyna się od słów. Później są gesty, aby doprowadzić do radykalnych krzywdzących czynów. Pokazuje jak niesamowicie ważna jest rozmowa i umiejętność przepraszania.

„Wzgórze snów” Joanny Jagiełło to piękna historia o rozwijaniu empatii, próbie zrozumienia drugiego człowieka, zmianie jaką kontakt z innymi wywołuje oraz umiejętności przyznania się do winy, żałowania i szczerych przeprosin. Autorka pokazuje jak niesamowicie ważne są dobre relacje międzyludzkie. Joanna Jagiełło pod pozorem wciągającego młodzieżowego fantasy podsuwa nam bardzo refleksyjną lekturę. Zdecydowanie polecam.
Zapraszam na stronę wydawcy