C. W. Gortner "Przysięga królowej. Historia Izabeli Kastylijskiej"

C. W. Gortner, Przysięga królowej. Historia Izabeli Kastylijskiej, tł. Dorota Malina, Kraków „znak” 2014

Historia Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda to najromantyczniejsze i najracjonalniejsze małżeństwo dwojga inteligentnych władców, którzy bardzo szybko zostali wrzuceni w wir wydarzeń politycznych i wychowani w poczuciu odpowiedzialności za postępowanie. Słynna para zasłynęła z inteligentnego łącznia kolejnych królestw, co miało dać początek Hiszpanii znanej nam w dzisiejszej formie. W czasach tej pary poczucie jedności między mieszkańcami poszczególnych ziem było nie tylko obce, ale nawet niewyobrażalne. Pisząc o ewolucji społecznej form rządzenia Ortega wymienił również otwarte umysły młodych i skromnych władców, którzy zapragnęli spojrzeć dalej niż na granice własnego księstwa, które w starciu w Maurami czy Francją nie miałoby szans. Chroniły je jedynie góry, które z czasem przestawały być granicą, pozwalającą poczuć się pewnie i bezpiecznie. Powszechna bieda zniechęcała do króla Henryka, który – podobnie jak jego ojciec – stawał się marionetką w rękach możnych, a mimo tego został uznany za wroga swoich poddanych. Wciągnięcie w spisek przeciwko władcy jego przyrodniego brata Alfonsa, który był zbyt młody, by rozumieć wiele spraw przyspieszyło wiele zmian.

Historia Izabeli Kastylijskiej to jedna z bardziej interesujących życiorysów. Kobieta, która wychowano zgodnie z wiarą i przekonaniu o konieczności służenia mężowi staje się świadomą celów władczynią, która razem z małżonkiem o podobnych upodobaniach (ascetyzm i pracowitość oraz pobożność) podbija świat i to nie tylko ten znany, ale i nieznany.

Powieść Gortnera napisana w formie wspomnień królowej dobrze oddaje ówczesne realia. Izabella Kastylijska na pierwszych stronach przekazuje nam informacje historyczne z perspektywy dziecka, które razem z bratem Alfonsem i matką, Izabelą Portugalską musi opuścić ukochane Valladolid (obecnie miasto akademickie), by przez kilkanaście lat mieszkać na prowincji, w jednym z najbardziej zaniedbanych zamków (ze względu na dużą odległość od królewskich pałaców), Arevalo. Na szczęście nie pozostaje tam samotna. Razem z przyjaciółką Beatriz uczy się, pracuje i spędza wolny czas. Ją również zabierze podczas podróży, która stanie się przełomowym wydarzeniem w jej życiu.

Postać królowej nakreślona przez Gortnera jest bardzo realistyczna i ludzka. Twarda królowa, która na pierwszym planie stawiała dobro ogółu tu jest pokazana jako delikatna i wrażliwa dziewczyna, która musi uważać, by nie okazać swoich uczuć, ponieważ szczerość może przepłacić utratą pozycji i wyśmianiem.

Całość została napisana bardzo przystępnie i ze znajomością epoki, ale z lekkimi odchyleniami od faktów (czego nie brak we wszystkich książkach historycznych).

Książka powinna spodobać się nie tylko miłośnikom powieści historycznych, ale i tym, którzy lubią wątki kryminalne, sensacyjne, literaturę kobiecą. Sposób, w jaki książka została napisana nie wymaga od czytelników znajomości historii, ale ją przybliża odbiorcy.

Kolejna książka autora, będąca kontynuacją „Przysięgi królowej” to „Ostatnia królowa” o Joannie I Kastylijskiej, córce Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda Argońskiego, po którą na pewno sięgnę, ponieważ książki Gortnera są godne uwagi.

Więcej informacji