Elżbieta Ceglarek "Facet z pocztówki"

Elżbieta Ceglarek, Facet z pocztówki, Warszawa „Rozpisani” 2018

Śmierć zwykle wszystko kończy. Jednak, jeśli spojrzymy z perspektywy osoby przeżywającej żałobę możemy dojść do wniosku, że jest ona początkiem życia bez ukochanej osoby. Cały osobisty świat się wali, a mimo tego trzeba żyć dalej. Jak uporać się ze smutkiem i samotnością? Nie ma na to jedynego, niezawodnego przepisu.

Joanna stara się tak jak do tej pory pracować, aktywnie spędzać czas z psem, ale uczucie pustki i ciągły kontakt z pamiątkami po mężu sprawiają, że nie jest jej łatwo. Unika kontaktów z ludźmi, zamyka się w świecie swojego cierpienia. Także w Wigilię woli spędzić czas sama. Nie odwiedza ani ojca ani teściów. Pozostaje w swoim pełnym wspomnień mieszkaniu. Kontakt z psem wcale nie wypełnia jej wielkiej pustki tylko delikatnie wpływa na poczucie osobistej klęski i opuszczenia. Skupianie na przeżywaniu rozpaczy przerywa jej samotna sąsiadka. Zaproszenie na Wigilię i ciepła rozmowa starszej, doświadczonej kobiety stają się pierwszym krokiem do wychodzenia z własnego świata.

Do grona jej znajomych dołącza Adam, przypadkowo poznany właściciel psa, z którym jej pupil lubi się bawić. Oswajanie się z nową znajomością przeplatana dziwna sytuacja w pracy: dawny przyjaciel jej męża, a jej szef staje się namolnym adoratorem. Do tego pojawia się wiele dziwnych wydarzeń, nachodzą ją różni ludzie poruszający kwestię dziwnej śmierci jej męża. Kiedy już wydaje się, że życie Joanny zaczyna się stabilizować wiele zamieszania może zrobić jedna pocztówka.

Elżbieta Ceglarek po raz kolejny zabiera nas w świat prostej, ale zaskakującej fabuły. Świat Joanny okazuje się bardziej skomplikowany niż nam się może wydawać na pierwszy rzut oka. Kolejne tygodnie i miesiące to czas ujawniania ważnych tajemnic, przed którymi bohaterka nie może się obronić. Poczucie osaczenia może zmienić się w uczucie wyzwolenia od życia, które nie tylko legło w gruzach, ale okazało się złudzeniem. Codzienna sielanka okaże się dobrze wyreżyserowanym kłamstwem mającym przynosić korzyści. Komu zależało na zacieraniu śladów oraz zaniechania śledztwa wokół wypadku jej męża o tym musicie przekonać się sami.

Pisarka stopniowo wprowadza nas w realia Joanny. Na początku poznajemy samotną, zamkniętą w sobie i wydającą się martwą za życia bohaterkę, dla której śmierć męża wydaje się większą tragedią niż dla jego rodziców. Odcinająca się dotoczenia bohaterka wije kokon odcinający ją od znajomych i życia towarzyskiego. Żałoba to czas unikania romansów, poczucie konieczności wierności mężowi, którego już nie ma. Przed całkowitym odcięciem od otoczenia ratuje ją rutyna i codzienne wyjścia do pracy. Tam jednak nie znajduje wytchnienia w obowiązkach. Adoracja ze strony szefa ociera się o molestowanie seksualne, przez co Joanna czuje się osaczona. Wyzwolić może ją prawda i prywatne śledztwo. Czy nie zabraknie jej odwagi na taki krok?

W książce po raz kolejny pojawią się wątki zdrady, szukania siebie, przeżywania rozstania, wyjaśniania i rozprawiania z przeszłością, przemocy, odpowiedzialności. Elżbieta Ceglarek stopniowo przeprowadza swoja bohaterkę przez różne wydarzenia, zabiera nas w świat jej odczuć: od żałobnego smutku, przez uciekanie przed nadmiernym zabieganiem o jej uwagę, po poszukiwania czegoś stałego oraz bliskości.

Po raz kolejny otrzymujemy opowieść z mądrym przesłaniem. Pisarka zachęca nas do korzystania z tego, co niesie życie oraz rezygnacji z nadmiernego skupiania się na przeszłości, ponieważ to, co minęło może wcale nie być takie piękna jak nam się wydawało.

Kup książkę