Martyna Goszczycka, Saga Wizji Paradoksalnych tom II: Potępienie, Poznań „Sumptibus”
2015
„Saga wizji paradoksalnych” to książki czerpiące z
mitologii, religii, legend, baśni. Bohaterami są tu demony, dychy, nimfy, czarodzieje,
Śmierć, Nekromanci, elfy i wiele innych magicznych i nieprawdopodobnych
istnień. Kolejne tomy zabierają czytelników w świat bardzo prawdopodobny,
przepełniony bardzo ludzkimi uczuciami, rozterkami. Głównym bohaterem jest tu
demon i jednocześnie Jasnowidz Paradoksu Haru. Akcja toczy się wokół morderstwa
popełnionego przez Skrytobójców, reguł Sandykatu oraz udziale bezwzględnej
Plage, która z jednej strony zachwyca, a z drugiej przeraża. Będąca całkowitym
przeciwieństwem Haru bohaterkę przyciąga do niego nieznana siła powodująca
spustoszenie.
Od pierwszych stron „Odrodzenia” czytelnik przekonuje
się, że będzie miał do czynienia z wielką dawką przemocy, jaką wzajemnie zadają
sobie bohaterowie. Zło wyłania się z każdej strony, a z czasem tylko narasta. W
tej samej konwencji utrzymany jest kolejny tom „Potrępienie”, w którym Haru za
pośrednictwem Eliary i Plage będzie doskonalił swoje umiejętności. W tomie tym
autorka kontynuuje wątek miłosny przerwany po namiętnym pocałunku. Kiedy wydaje
nam się, że nastąpi koniec, że teraz pozostaje bohaterom wyznanie swoich uczuć
Plage odtrąca zakochanego Haru i ucieka do Zaświatów. Książka zmusza do
postawienia bardzo ważnych pytań: Czym jest związek dwóch dusz? Czy uczucie
może przełamać wszelkie przeszkody? Zakochany Haru cierpi, szuka kogoś, kto
będzie wiedział, gdzie ją znaleźć. Zadanie nie jest łatwe, bo poszukiwana
ciągle ucieka. Jaki ma powód, aby nie chcieć zdradzić tajemnicy siostry? Czy pozostawiony
przez Plage list będzie wystarczającym odstraszeniem?
„Potępienie” to opowieść o przemocy, jaką obdarzają
się bohaterowie, realizowaniu własnych interesów, dbania o swoją skórę, knuciu,
walce o władzę, wpływy, uznanie. W takich realiach Haru musi zmusić Eliarę do pomocy.
Nimfa początkowo nie ma wyboru i chroniąc siebie pomaga w drodze do Zaświatów.
Z czasem sytuacja się zmienia: staje się wierną towarzyszką gotową na
poświęcenie.
„Potępienie. Saga wizji paradoksalnych” to jedna z tych
książek, po których przez opis na okładce spodziewamy się zupełnie czegoś
innego niż oferuje książka jako całość. Gdyby opis dotyczył jej połowy byłby
idealny, a celem bohatera byłoby zdążenie, wyzwolenie, uratowanie przed zagrożeniami
oraz szczęśliwe życie z ukochaną, która obdarzyłaby go ciepłem i zrozumieniem.
Zakończenie też byłoby bardziej przewidywalne: uratował i żyli długo i
szczęśliwie. Ku mojemu zaskoczeniu to dopiero połowa lektury. Bohaterowie muszą
zmierzyć się ze swoimi wrogami, uczuciami, myślami.
Książki napisane są lekki, prostym stylem. Akcja jest
bardzo szybka, a zdania w stronie czynnej dodają jej dodatkowej dynamiki. Książkę
polecam wszystkim miłośnikom gatunku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz