eleWator 36 / Zenon Fajfer / czwartki literackie „13 Muz”

30 września 2021 (czwartek), godzina 19.00

eleWator 36 / Zenon Fajfer / czwartki literackie „13 Muz”

promocja 36 numeru szczecińskiego kwartalnika literacko-kulturalnego ‘eleWator’, pt. „Eksperyment”

spotkanie z Zenonem Fajferem / promocja tomu poetyckiego Zenona Fajfera „Widok z głębokiej wieży”

prowadzenie: Damian Romaniak

‘eleWator’ jest pismem, w którym oprócz najnowszej prozy i poezji uznanych i debiutujących autorów, mieszkających w Polsce oraz za granicą, znaleźć można teksty literackie przetłumaczone na język polski, szkice o literaturze i jej najwybitniejszych twórcach, a także eseje, felietony i recenzje. Kwartalnik jest miejscem dyskusji, polemik i platformą ożywczej wymiany poglądów. Dzięki stałym współpracownikom z Dublina, Kijowa, Londynu, Paryża i Nowego Jorku, ‘eleWator’ ma charakter globalny, a także interdyscyplinarny. Wiele uwagi poświęca bowiem najnowszym światowym działaniom artystycznym omawianym w działach filmu, muzyki, sztuk plastycznych i architektury oraz teatru. Kwartalnik, którego wydawcą jest Fundacja Literatury imienia Henryka Berezy jest pismem szczególnym, bowiem punktem odniesienia do wszystkich decyzji formalnych, redakcyjnych i konceptualnych, jest dziedzictwo Autora „Prozaicznych początków”.

W numerze 36 swoją twórczość zaprezentują: Maryam Ala Amjadi, Katarzyna Bazarnik, Katarzyna Biela, Sasan N. Czegini, Joe Evans, Kazimierz Fajfer, Zenon Fajfer, Glen Calleja, Estera Gałuszka, Zuzana Husárová, Michael Joyce, Marcin Karnowski, Wiktoria Kieniksman, Anton Kodlin, Jakub Kornhauser, Richard Kostelanetz, Jerzy Kutnik, Małgorzata Lebda, John Lennon, Jaan Malin, Piotr Marecki, Philip Meersman, Marcin Mokry, Nick Monfort, Paweł Nowakowski, Radosław Nowakowski, Adriana Omylak, Wojciech Osielczak, Karol Samsel, Karol Senator, Zofia Skrzypulec, Artur Tajber, Monika Tomaszewska, Jarosław Westermark, Sally-Shakti Willow, Szymon Wołek i Hsia Yü

 

„eleWator” ukazuje się dzięki wsparciu Miasta Szczecin oraz Stowarzyszenia Gmin Polskich Euroregionu Pomerania

 

Zenon Fajfer (ur. w 1970 r.) – poeta, dramaturg, twórca i teoretyk liberatury oraz nowej formy poetyckiej nazywanej wierszem emanacyjnym, poprzez którą kreuje niewidzialny wymiar tekstu. Mieszka w Krzeszowicach. Redaktor serii wydawniczej „Liberatura” w Korporacji Ha!art. Twórca i reżyser sztuk teatralnych: „Madam Eva, Ave Madam” (Kraków 1992), „Finnegans Make wg Joyce'a” (Dublin 1996) i „Pieta” (Kraków 2006-2012). Współautor utworów napisanych wraz z Katarzyną Bazarnik, inicjujących zjawisko liberatury: „Oka-leczenie” (2000, 2009) i „(O)patrzenie” (2003) oraz międzynarodowej akcji poetyckiej „Liberty Poem” (od 2011; pokazy m.in. w Nowym Jorku, Chicago, Tajpej, Tokio, Wenecji, Brukseli). Autor książek: „Spoglądając przez ozonową dziurę” (poemat w butelce, 2004), „dwadzieścia jeden liter / ten letters” (2010), zbioru tekstów teoretycznych „Liberatura czyli literatura totalna. Teksty zebrane z lat 1999-2009” / „Liberature or Total Literature. Collected Essays 1999-2009” (2010), hipertekstowego tomu poetyckiego” Powieki” (FORMA 2013, książka + cd) oraz tomu poezji „Widok z głębokiej wieży” (FORMA  2015).

 

„Widok z głębokiej wieży”

Gdzie jest głęboka wieża Zenona Fajfera? Jaki widok się z niej rozlega?

Szukam jej w impresjach z podróży, w krzyku mew nad oceanem, na realnych i „przeczytanych” łąkach, na wzgórzu rododendronów pachnących literaturą, w weneckich olśnieniach i wielokrotnych odbiciach, w drobinach codzienności i intymności, w wędrówkach w głąb czasu wśród krajobrazów i ludzi, których już nie ma. Szukam w zajaśnieniach, w cichej szczelinie światła między jawą a snem, w bólu, tęsknocie, wzruszeniu, w nieporadnym tańcu śmierci i miłości. Słucham ciszy i melodii ptasich skrzypiec, muzyki wierszy i słów – migotliwych, ulotnych, zadziwionych sobą; słów widzialnych i niewidzialnych.

Kształty, kolory, zapachy, dźwięki rozpraszają się, umykają, nie dają się schwytać ani nazwać, bo są jak „sny wypuszczone spod powiek”, bo „tu wszystko jest wbrew prawom grawitacji”, „wielkie jak księżyc obracany w palcach”. Bo są nieprzewidywalne i nieogarnione jak życie... Dokonuje się w tym tomie niezwykłe stopienie idei liberackich, poetyki emanacyjnej i tradycyjnej, tworząc zupełnie nową jakość w poezji. Zachwyca czystość i intensywność lirycznego tonu, czułość dla słowa, które pragnie bardziej bezpośredniego spotkania z czytelnikiem.

Spotkania gdzieś na „rozświetlonym tarasie głębokiej wieży” [Teresa Nowak].

 

wstęp wolny