Etykiety

piątek, 16 stycznia 2015

Donald de Marco, Benjamin D. Wiker "Architekci kultury śmierci"


http://www.wydawnictwofronda.pl/architekci-kultury-smierci
Donald de Marco, Benjamin D. Wiker, Architekci kultury śmierci, tł. Grażyna Waluga, Warszawa „Fronda” 2014

„Architekci kultury śmierci” to książka składająca się z siedmiu części (Czciciele woli, Ateistyczni egzystencjaliści, Poszukiwacze przyjemności, Propagatorzy seksu, Sprzedawcy śmierci, Świeccy utopiści, Ewolucjoniści eugenicy), w których znajdziemy rozdziały poświęcone konkretnym myślicielom, którzy zdaniem autorów w określony sposób tworzą niszczycielski świat, czyli wszystko to, co staje się powodem do dyskursu społecznego, który również jest zły, jako nieprzedstawiający woli Boga, która jest jedyna i jej zadaniem jest niesienie życia, panowanie nad przyrodą. W tym spojrzeniu zadanie człowieka ma się ograniczyć do uległości i braku poszukiwań wiedzy, odkryć naukowych (ponieważ one sprawiają, że człowiek staje się władcą własnego życia). Obraz kultury życia ukazany w książce jest zbliżony do tego, jaki znamy z książki Giovanniego Reala (badacz zajmujący się filozofią starożytną) i Angela Scoli (katolicki biskup, był jednym z kandydatów na papieża) „Dialog o wartości człowieka”. W obu książkach współczesna kultura jest krytykowana za zbyt lekkie podejście do cielesności, życia, medycyny i odkryć naukowych, które sprawiają, że człowiek zamiast wierzyć zaczyna wątpić i poszukiwać wiedzy.

Dwudziestu myślicieli przedstawiono tu, jako szaleńców wiodących ludzkość do upadku, z jakim miała do czynienia ludzkość w czasach Imperium Rzymskiego. Wyzwolenie wówczas przyniosło chrześcijaństwo i teraz może być podobnie, ale trzeba zdemaskować zło (brak dobra), aby móc otworzyć się na dobro. Autorzy patrząc na ich życie często korzystają z narzędzi nabytych od Zygmunta Freuda, którego krtykują.

Książka Donalda de Marco i Benjamina D. Wikera „Architekci kultury śmierci” jest jednostronnym spojrzeniem na myśli filozofów. Autorzy bardzo trafnie wytykają błędy, z jakimi mamy do czynienia u wielu myślicieli i stawiają im zarzuty, które Miguel de Unamuno (chrześcijańsko-komunistyczny filozof) wytyka Chrześcijaństwu: śmierć milionów ludzi z powodu bezmyślności innych, dążenie do unicestwienia ludzkości przez uznanie życia po śmierci za lepsze, degradacja roli kobiety do roli prokreacyjnej, tworzenie, jako przejaw próżności, ponieważ jedynym twórcą jest Bóg i wiele innych, które tu są kierowane do przeciwników poglądów chrześcijańskich, u których bogiem staje się człowiek panujący nad własnym ciałem i życiem.

Jednym z niedociągnięć, jakie często popełniają ludzie piszący o kulturach, historii i ludziach jest patrzenie na poglądy z naszej perspektywy, a nie ówczesnej sytuacji społecznej i przeważających myśli. Jeśli przez ten pryzmat spojrzymy na poddanych krytyce filozofów to okaże się, że byli oni wówczas konserwatystami takimi, jakich nie brakowało i w chrześcijaństwie, a samo chrześcijaństwo przyczyniło się do bezmyślnego szafowania życiem ludzi przez regularne używanie miecza, szafotu oraz stosu, które jeszcze w XIX wieku były stosowane, a w XX wieku użyte przez przeciwników (jakich przeciwników skoro kościół popierał nazistowskie Niemcy) zostały skrytykowane.

Autorzy na problem patrzą z jednej – ich zdaniem właściwej – strony. Brakuje tu refleksji dotyczącej rzekomej kultury życia (to jak porównanie ludobójstwa w Ameryce Południowej do udanej chrystianizacji dokonanej przez Hiszpanów).

„Twórcy architektury śmierci” jest adresowana do tych, którzy chcą przemyśleć swoje stanowisko: zarówno zwolenników, jak i przeciwników Kościoła. Razem z pracą Unamuna może być dobrym wstępem do dyskusji nad chrześcijaństwem i jego kulturą. Czytelnik znajdzie tam spojrzenie na myśli takich kreatorów społecznych, jak: Artur Schopenhauer, Friedrich Nietzsche, Ayn Rand, Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir, Elisabeth Badinter, Zygmunt Freud, Wilhelm Reich, Helen Gurley Brown, Margaret Mead, Alfred Kinsey, Margaret Sanger, Clarence Gamble, Alan Guttmacher, Derek Humhrey, Jack Kevorkian, Peter Singer, Karol Marks, Auguste Comte, Judith Jarvis Thomson, Karol Darwin, Francis Galton, Ernest Haeckel.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz