Jacques Derrida "O duchu. Heidegger i pytanie"

Jacques Derrida, O duchu. Heidegger i pytanie, tł. Barbara Brzezicka, Warszawa „PWN” 2015

Jacques Derrida słynie ze swojego dekonstrukcyjnego podejścia do tematów. I w podejściu do Martina Heideggera nie zabraknie tej perspektywy. Kiedy w innych pracach czytamy o "byciu", "jestestwie" u tego niemieckiego filozofa znajdziemy objaśnienia pojęcia, różnicach ontologicznych między "Byciem", a "Bytem". U Derridy napotykamy się na stwierdzenie, że mimo nawoływań do zaprzestania mówienia o „duchu” Heidegger nadużywa tego słowa, a później przekształca je. Właśnie temu słowu Derrida poświęca całą swoją uwagę. Francuski filozof przygląda się ewolucji myśli niemieckiego myśliciela i stawia pytania o możliwość przetłumaczenia ich na jego ojczysty język.

Bardzo ważnym aspektem książki jest poruszenie tematu tłumaczenia, zauważenia pewnych granic, niemożności przetłumaczenia z niemieckiego na francuski, co podkreśla już sam tytuł nawiązujący do starożytnych i nowożytnych traktatów, takich jak „O przyrodzie” czy „O umyśle”. Derrida podkreślając wieloznaczność języka, niedokładność, niemożność przeniesienia z jednego języka do drugiego, jednocześnie bawi się z czytelnikiem szerokim znaczeniem oraz wykorzystuje je do przyjrzenia się filozofii Heideggera z naciskiem na czasy przynależności filozofa do NSDAP. Derrida tropi motyw „ducha” u Heideggera oraz polityczne sploty tego pojęcia z nazizmem, by rozszerzyć to spojrzenie na całokształt europejskiej kultury.

Lektura (podobnie jak teksty Heideggera) nie jest łatwa i wymaga pewnego obycia filozoficznego, wiedzy kulturowej oraz skupienia. Polecam miłośnikom książek filozoficznych.

kup książkę