Agata Hącia, Co
robi język za zębami. Poprawna polszczyzna dla najmłodszych, il. Maciej
Szymanowicz, Warszawa „PWN” 2017
Językoznawstwo i logopedia nie są dziedzinami łatwymi,
ale pomagającymi rozwijać świadomość językową, dlatego tak bardzo ważnymi w
naszym życiu. Z tego powodu warto już od najmłodszych lat uczyć się i ćwiczyć
tajniki języka, by lepiej mówić i być rozumianym. Niestety wiele poważnych
publikacji jest zbyt poważnych dla dzieci i młodzieży. Agata Hącia wychodzi
naprzeciw młodych czytelnikom i ich nauczycielom, terapeutom oraz rodzicom i
zabiera ich w świat skompilowanych pojęć, trudnych ćwiczeń podanych w prostej,
przystępnej, a nawet zabawnej formie.
Pierwsze, co przykuwa naszą uwagę to jej wygląd
zewnętrzny. Publikacja przyciąga wzrok swoją bajkową, solidną oprawą. Piękna
kolorystyka, estetyzm graficznej strony zaprojektowanej przez Macieja
Szymańskiego sprawia, że aż chce się po nią sięgnąć i ją przeczytać. Pewnie
gdyby nie to zniknęła by na regale pośród wielu innych podobnych, ale nieco
poważniejszych publikacji skupiających się wyłącznie na języku. Agata Hącia w „Co
robi język za zębami? Poprawna polszczyzna dla najmłodszych” język traktuje
bardzo szeroko. Jest nim narząd mowy, sposób mówienia, ale też odpowiednie
zachowanie.
W ten zawiły językowy świat autorka wprowadza nas informacjami
o znaczeniu oddychania w procesie mówienia. Brzmi to skomplikowanie, ale tekst jest
naprawdę lekki, przystępny, a do tego zachęca do ćwiczeń uczących nas właściwej
postawy w czasie mówienia. Następnie płynnie przechodzi do zabawy słowem oraz
ćwiczenia wymowy kolejnych głosek, a nawet łamańców językowych i poznawania
różnic w sposobie zapisu słów w różnych językach. Dalej znajdziemy informacje o
wędrówkach wyrazów z jednych języków do kolejnych, zapożyczaniu słownictwa,
kiedy pojawiają się przedmioty nieposiadające nazwy w rodzimym języku oraz
słowotwórstwie wypełniającym luki. Ta część wzbogacona jest o opowieści, bajeczki
okraszone wiedzą o określonych słowach i zachęcających do obserwowania języka
oraz poszukiwania źródeł wyrazów. Kolejna część poświęcona jest czemuś, co
każdemu z nas w różnych językach sprawia największą trudność: związkom
frazeologicznym. Znajdziemy tu takie popularne zwroty jak „ukąsiła go osa”, „cięty
jak osa”, „zbijać bąki”, „jak mucha w smole” i wiele innych. Proste opowieści wzbogacone
o ćwiczenia pozwalają na utrwalenie zdobytej wiedzy. Dalej wchodzimy w
etykietę. Młodzi czytelnicy dowiadują się w jaki sposób witać się, przedstawiać,
być uprzejmym, przedstawiać sobie innych, mówienia w czasie jedzenia,
dziękowania, ram rozmowy, używania chusteczek, przepraszania, tworzenia
wizytówki, żegnania. Kolejna część znowu zabiera nas w świat językowy, w którym
znajdziemy zabawy z zaimkami, trudnymi rzeczownikami takimi jak włączać,
przełączyć. Nie zabraknie też wyjaśnienia, w jaki sposób mówić o określonych
datach, stosowania liczebników w stosunku do rzeczy, części ciała i ludzi.
Dalej autorka przybliża nam zawiłości stosowania określonych końcówek i wiele
innych interesujących rzeczy, które pozwolą czytelnikom opanować trudną sztukę
komunikacji.
„Co robi język za zębami?” to książka skierowana do
uczniów. Można sięgnąć po nią również z przedszkolakami. Agata Hącia podzieliła
zadania na takie, które można również wykonać do 7 roku życia i te, które nie
sprawią trudności starszym czytelnikom. Całość jest rozplanowana logicznie i
czytanie od deski do deski pozwala na przenoszenie z tematu do tematu, ale
można czytać ją też wybiórczo, sięgać po zagadnienia, które w określonym
momencie są dla nas ważne. Niedługie rozdziały, sporo ilość ćwiczeń,
ciekawostek sprawiają, że każdy rozdział to tak naprawdę interesujący materiał
do kolejnej lekcji językowej w szkole. Nauczyciel i uczniowie muszą się tylko
stosować do kolejnych kroków.
Dzięki dużej wiedzy autorki, jej umiejętności
prostego przekazywania wiedzy, zdolności zejścia do poziomu dziecięcego
publikacja jest bardzo wartościowa i pomocna. Agata Hącia wyłuszczyła
najważniejsze zagadnienia i pięknie je omówiła, przez co młodzi czytelnicy
zdobędą cenną wiedzę przydatną w życiu dorosłym. Zachęca dzieci do obserwowania
języka, otwierania się na nowe pojęcia, poszukiwanie znaczeń.
Książkę polecam wszystkim uczniom szkoły podstawowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz