Życie poczęte trzeba chronić - przekonuje pewien pan na fecebookowych
grupach prolifowych. Ja wtedy zastanawiam się, czy to niezagnieżdżone i
samoczynnie usuwające się też, czy zaśniady też, czy.. Lista jest długa,
bo przyroda potrafi nieźle zaskakiwać, a ludzie (chociaż bardzo by się
starali, mocno trzymali genderu to i tak będą elementem brutalnej i
nieprzewidywalnej przyrody). Tak sobie te wzniosłe słowa wyskakiwały mi
na fb, ponieważ ów pan był moim znajomym na Facebooku. Był do czasu, bo
pewnego rodzaju zachowań nie toleruję...
-Jak łazisz kretynie. Wyprostuj się głupku. Czego tak rechoczesz debilu? - Prolifowy zwrócił uwagę swojemu dziecku, które zbierało jakieś patyczki, trawki, kamyczki i jak to dziecko, śmiało się radośnie.
-Byłam przekonana, że tylko idioci mówią do własnego dziecka kretynie, głupku i debilu - pouczyła go kobieta z niepełnosprawnym dzieckiem.
-Nic ci do tego. Moje dziecko moja sprawa jak traktuję - odszczeknął prolifowiec.
-Czego się go pani czepia. To dobry ojciec jest - pouczyła mnie kobieta wędrująca od kościoła.
-A ta znowu się czepia ludzi. Własnego bachora pilnuj - z chrześcijańską miłością pouczył ją inny mężczyzna. - Chodzić naucz dzieciaka, a nie innym się wtrącasz w wychowanie.
-Dziecko ma wiedzieć, że ma się słuchać - pouczył kumpel prolifowca towarzyszący im w spacerze.
-Ale to przemoc jest - próbowała tłumaczyć kobieta, której nie spodobał się sposób odzywania do dziecka.
-Od nazwania głupkiem jeszcze nikt nie umarł - powiedział prolifowiec rechocąc.
I w tym duchu miłości toczyła się słowna przepychanka pełna strofowania i obelg. Podziwiałam odwagę kobiety i wiedziałam, że niewiele ona da, bo w Polsce przemoc psychiczna ciągle nie jest uznawana za przemoc. Do tego poznałam ostatnio parę historii dzieciaków, które trafiły do rodzin zastępczych i już sama nie wiem, czy nie wpadły z deszczu pod rynnę. Majowe weekendy pachnące bzem potrafią być pouczające. Grunt to chronić życie poczęte. Reszta wydaje się już nieistotna.
-Jak łazisz kretynie. Wyprostuj się głupku. Czego tak rechoczesz debilu? - Prolifowy zwrócił uwagę swojemu dziecku, które zbierało jakieś patyczki, trawki, kamyczki i jak to dziecko, śmiało się radośnie.
-Byłam przekonana, że tylko idioci mówią do własnego dziecka kretynie, głupku i debilu - pouczyła go kobieta z niepełnosprawnym dzieckiem.
-Nic ci do tego. Moje dziecko moja sprawa jak traktuję - odszczeknął prolifowiec.
-Czego się go pani czepia. To dobry ojciec jest - pouczyła mnie kobieta wędrująca od kościoła.
-A ta znowu się czepia ludzi. Własnego bachora pilnuj - z chrześcijańską miłością pouczył ją inny mężczyzna. - Chodzić naucz dzieciaka, a nie innym się wtrącasz w wychowanie.
-Dziecko ma wiedzieć, że ma się słuchać - pouczył kumpel prolifowca towarzyszący im w spacerze.
-Ale to przemoc jest - próbowała tłumaczyć kobieta, której nie spodobał się sposób odzywania do dziecka.
-Od nazwania głupkiem jeszcze nikt nie umarł - powiedział prolifowiec rechocąc.
I w tym duchu miłości toczyła się słowna przepychanka pełna strofowania i obelg. Podziwiałam odwagę kobiety i wiedziałam, że niewiele ona da, bo w Polsce przemoc psychiczna ciągle nie jest uznawana za przemoc. Do tego poznałam ostatnio parę historii dzieciaków, które trafiły do rodzin zastępczych i już sama nie wiem, czy nie wpadły z deszczu pod rynnę. Majowe weekendy pachnące bzem potrafią być pouczające. Grunt to chronić życie poczęte. Reszta wydaje się już nieistotna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz