Krystian Głuszko "Szukaj mnie wśród szaleńców"

Krystian Głuszko, Szukaj mnie wśród szaleńców, Warszawa „Grupa M-D-M” 2014

Być innym człowiekiem. Co to znaczy być normalnym? Jak myślą normalni? – takie myśli przebiją niemal z każdej strony książki „Szukaj mnie wśród szaleńców” Krystiana Głuszki, pisarza, który mierzy się ze swoim szaleństwem, mieszanką wybuchową: schizofrenią, padaczką, zanikami pamięci i autyzmem. Jak wygląda życie takich ludzi? Czy mają szansę na odrobinę szczęścia i „normalności” we własnym świecie wielkiego osamotnienia.

Pisanie jest formą ekshibicjonizmu – niemal w każdym opowiadaniu przekonywał Marek Hłasko, którego kreacje rzeczywistości ocierały się o własne doświadczenia. Było to spostrzeżenie mówiące o wielowiekowym dorobku kulturowym twórców. Krystian Głuszko poszedł o krok dalej: wywleka swoje szaleństwo i pokazuje jasne i ciemne strony swojej „urody”, dzięki czemu przybliża swoim czytelnikom to, co w naszym społeczeństwie ciągle jest tabu.

Jak być nienormalnym w świecie, w którym szaleńcy spotykają się z odrzuceniem. Same wizyty u psychologów i psychiatrów wydają się na tyle piętnujące, że wiele osób woli odebrać sobie życie niż szukać pomocy, woli katować siebie i bliskich niż poszukać wyjaśnień własnych odczuć i nieumiejętności nawiązywania relacji z ludźmi. Choroba psychiczna jest u nas ciągle życiową porażką.

„Szukaj mnie wśród szaleńców” to swoista spowiedź z własnych doświadczeń. Wpisy z bloga, przemyślenia i wydarzenia przeplatają się z komentarzami internautów próbujących zrozumieć świat Krystiana lub znajdujących w nim cząstkę własnych doświadczeń ze światem swoich myśli i wizji, które przerażają i nie pozwalają funkcjonować wśród ludzi. Czy istnieje możliwość uwolnienia się od ataków izolacji i upiorów? Czy czas faktycznie jest linearny? A może to norma jest obłędem? Jak empirycznie zbadać świat, który ma wiele wymiarów, uskoków, przerzutni?

Życie bohatera toczy się tuż obok jego myśli i przemieszczeń w czasie oraz przestrzeni. „Szukaj mnie wśród szaleńców” to próba podzielenia się własnym życiem z innymi. Już sama forma, w której brak konsekwencji i linearności, a za to pojawia się natłok odczuć i spostrzeżeń, które trzeba szybko uchwycić w prostych zdaniach, by dać miejsce kolejnym jest dobrym wprowadzeniem w krainę innych odczuć, z którymi musi mierzyć się sam, ponieważ specjaliści pozostają bezradni. W zderzeniu z brakiem umiejętności rzesz lekarzy w Krystianie nadal żyje nadzieja, która nie pozwala mu na zaprzestanie poszukiwań. Do wizyt-porażek, które tylko uszczuplają portfel już przywykł. Do eksperymentowania i przepłacania tego własnym życiem i zdrowiem również.

„Szukaj mnie wśród szaleńców” to książka bardzo ważna dla wszystkich, którzy sami lub ich bliscy borykają się z różnorodnymi zaburzeniami. Każe postawić trafne pytania: czy koniecznie za wszelką cenę trzeba tę osobę wprowadzać w świat normalnych? Czy to jest możliwe? A może wystarczy terapia behawioralna i dużo miłości?

Książka Krystiana Głuszki wbrew pozorom nie jest ciężką próbą uchwycenia odmiennej psychiki. Przez natłok myśli i odczuć przebija ciepło, którego bohaterowi ciągle brakuje, a którego sam nie potrafi okazać innym. Szczególnie polecam ją ludziom, którzy nie czują potrzeby tworzenia trwałych relacji z innymi lub mają w swoim otoczeniu takie osoby. Mnie ta swoista spowiedź przekonała, że wszystko, co robię dla córki jest tym, co może jej pomóc bardziej niż garście lekarstw.

więcej informacji na stronie wydawcy

blog autora