O
czymkolwiek pisze Artur Daniel Liskowacki – o teatrze, filmie,
literaturze i życiu literackim, o Szczecinie czy Oborach, otoczeniu
gabinetu proktologa w przychodni zdrowia, brzuchomówstwie, poezji Piotra
Szewca, prozie Romana Bratnego – jest w tym ironia. „Ironia – ładne
imię dla paskudnej dziewczynki”. Zmysłowi obserwacji, erudycji,
rozległości skojarzeń towarzyszy świadomość języka, którym pisze, którym
myśli, i to nadaje jego tekstom szczególną dynamikę, szczególny rytm.
Umie być bardzo dowcipny i krytyczny, i nie boi się być poważny,
melancholijny i ciepły.
Zbiór esejów Brzuch Niny Conti bawi, zachwyca i wzrusza. Kolejna książka potwierdzająca pisarską klasę Liskowackiego, napisana niepowtarzalnym, charakterystycznym dla niego stylem.
Bohdan Zadura
Zbiór esejów Brzuch Niny Conti bawi, zachwyca i wzrusza. Kolejna książka potwierdzająca pisarską klasę Liskowackiego, napisana niepowtarzalnym, charakterystycznym dla niego stylem.
Bohdan Zadura
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz