Jest sobie gra (bardzo prosta), w której trzeba układać linie klocków i jeśli ułoży się tę linie to ona znika i robi się miejsce na kolejne klocki. Wszystkie znane nam dzieci potrafią ułożyć po kilka tysięcy klocuszków. Ola ułożyła 25 tysięcy. Mąż wziął tablet i zaczął próbować, ile on ułoży. Kilkanaście tysięcy.
-Ale jak ona to robi. Ja mam doktorat i nie układam więcej niż kilkanaście tysięcy. Mam umysł wyćwiczony na grach, łamigłówkach, a ona dopiero na początkowym etapie drogi w edukacji.
Stwierdziłam, że ja też spróbuję sił.Skoro wszyscy dookoła sprawdzają, ile uda im się zdobyć punktów to ja też. Wyszło mi ponad 35 tys. przy pierwszym podejściu.
-I co? - pyta mąż.
-To genetyczne. Geny po mnie zadziałały.
Tak autyzm potrafi zaskakiwać. To, że Ola lepiej rozwiąże łamigłówkę nie znaczy, że będzie umiała lepiej się komunikować. W tym obszarze jednak u nas coś nie działa. Ale nie we wszystkim można być dobrym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz