Obraz 182 (24x30) f. akrylowe

Katarzyna Bogucka "Rok w mieście"

Katarzyna Bogucka, Rok w mieście, Warszawa „Nasza Księgarnia” 2015

Odkrywanie zmian zachodzących w świecie jest dla dzieci nie lada wyzwaniem. Wymaga sporego zaangażowania w obserwowanie otoczenia oraz dostrzegania przyczynowości, dlatego w codziennej edukacji warto wykorzystać odpowiednie lektury pozwalające lepiej zrozumieć przyrodę oraz funkcjonowanie w niej ludzi. Doskonałym materiałem do takiej nauki jest seria książek wydanych przez Naszą Księgarnię „Rok w”. W każdym tomie na pierwszych stronach znajdziemy mini opowieści będące zarysem osobowości bohaterów, których znajdziemy na każdej ilustracji -będącej rozbudowaną planszą- zabierających dzieci w świat poszczególnych miesięcy. Mały czytelnik poznaje całą plejadę różnorodnych postaci. Każdy jest tu inny, a przez to interesujący. Oswojenie się z nimi, zapamiętanie pozwoli dziecku na ćwiczenie pamięci i umiejętności mowy, snucia o nich opowieści, dostrzegania jak zmienia się życie w poszczególnych miesiącach, odkrywania zależności społecznych. Dziecko może ich spotkać na kolejnych stronach książki: dwunastu stronach z miesiącami oraz jednej pozwalającej ocenić sprawność intelektualną dziecka. Mały czytelnik będzie mógł odkryć przebiegające zmiany, nazwy miesięcy oraz nauczyć się odczytywania godzin i temperatury.

„Rok w krainie czarów” zabiera czytelników do świata motywów literackich i uczy zabawy nimi, „Rok w lesie” pozwala na zapoznanie się z najpopularniejszymi w Polsce dzikimi zwierzętami, „Rok na wsi” pokazuje jak w każdym miesiącu zmienia się życie zwierząt gospodarczych oraz ich właścicieli, „Rok w mieście” pomaga zrozumieć jak przyroda wpływa na zachowanie ludzi oraz jakie zachodzą w niej zmiany, a także poznać wiele zawodów, „Rok na targu” uświadamia czym jest sezonowość produktów oraz pozwala poznać różne grupy społeczne, z kolei „Rok w przedszkolu” oswaja dziecko z tym, co dzieje się w poszczególnych miesiącach w placówce edukacyjnej i jako jedyny zaczyna się od września.

Każda z książek prezentuje mini opowieści rysunkowe o wszystkich bohaterach. Znajdziemy w nich nie tylko wiele cennych informacji, ale i sporą dawkę humoru, który wyłania się dopiero po prześledzeniu paru stron z przygodami, dzięki czemu dziecko będzie uczyło się śledzenia losów poszczególnych postaci, wyłaniania z nich dziwnych lub nieprawdopodobnych zdarzeń, zaskakujących zwrotów akcji, zachowań społecznych. Wielkim plusem publikacji jest bogactwo ilustracji, dynamiczność wynikająca z żywiołowości bohaterów oraz zmieniającego się otoczenia. Brak tekstu na poszczególnych stronach daje wielkie pole do popisu dla młodych opowiadaczy i oswaja dzieci z książkami. Młodzi czytelnicy wchodzą w świat ilustracji, wyszukują swoich ulubionych bohaterów, snują nich opowieści albo mogą słuchać rodziców wymyślających przygody poznanych bohaterów. Za każdym razem nieco inne, zaskakujące i rozwijające nowe umiejętności językowe, pozwalające utrwalić nabyte słownictwo i zachęcić do swobodnego wypowiadania się.

Nim jednak dziecko zdobędzie umiejętność nazywania i opowiadania zabawa z książką zachęca do przeglądania i pokazywania palcem konkretnych rzeczy, co pozwala na kształtowanie umiejętności komunikowania się. Duże litery w nazwach miesięcy stają się pretekstem do wchodzenia w świat pisma, nauki nazw miesięcy, czytania globalnego oraz budowania skojarzeń, dzięki którym młody czytelnik będzie posiadał sporą wiedzę o zmianach zachodzących nie tylko w przyrodzie, ale i w życiu ludzi, a także odkryje w jaki sposób natura determinuje ludzkie i zwierzęce zachowania.

Wszystkie tomy łączą piękne ilustracje, na których roi się od bohaterów, twarde solidne matowe strony oraz informacje zawarte na początku książki sprawiają, że dzieci chętnie sięgają po te książko. Każdy miesiąc niesie niespodziankę, każdy ma swoje uroki i zmusza do snucia opowieści.

Seria książek o roku to także świetny materiał do terapii. Pozwala ćwiczyć spostrzegawczość, uczyć pojęć globalnych, i przemyca bardzo dużo informacji o zwierzętach, motywach literackich, ludziach i kulturze. Z tymi książkami można bawić się na różne sposoby: pokazywać na każdej stronie określone postacie, prosić dziecko by to robiło, śledzić losy konkretnych bohaterach przez cały rok (np. skupić się na niedźwiedziu i zobaczyć, w jaki sposób spędza czas). Ostatnie strony publikacji zawierają interesujące, tematyczne ćwiczenia, dzięki czemu dzieci po raz kolejny mogą wodzić palcem po stronach, pokazywać określone przedmioty, rozwiązywać zagadki, a przez to ćwiczyć spostrzegawczość, koncentrację, słownictwo, motorykę małą.

Książki te są doskonałym źródłem wiedzy o zachodzących wokół nas zmianach, ale nie ma tu tradycyjnego ograniczania się do zilustrowania ich „czterema drzewami” obrazujące zmiany zachodzące w ciągu roku. Ilustratorzy pozwalają, aby dzieci weszły w świat fascynującej przyrody i chciały ją odkrywać. Dzięki tym publikacjom będziemy też wiedzieli, z jakimi rzeczami nasza pociecha ma problemy. Pozwoli nadrobić braki, ćwiczyć koncentrację, spostrzegawczość, umiejętność mówienia (naśladowanie odgłosów zwierząt, nazywanie ich, opowiadanie o nich), a także zobaczyć czy nasza pociecha dobrze rozpoznaje popularne motywy literackie.

Ze względu na to, że są to książki bardzo solidne sprawdzą się już w przypadku rocznych dzieci, a nawet takich, które dopiero siadają. Ważne, aby nie pozwalać dziecku na obgryzanie stron, zawsze towarzyszyć w zabawie. Cała seria zawiera książki, z których dziecko nie tylko nie wyrasta szybko, ponieważ daje szerokie pole rodzicom do rozwijania umiejętności dzieci, ale jest też doskonałym materiałem do wykorzystanie w pracy logopedy czy nauczyciela języka polskiego na wszystkich etapach edukacji. Świetnym uzupełnieniem książki będą plastikowe, papierowe czy plastelinowe figurki zwierząt, ludzików, domków, w czasie tworzenia których dziecko będzie mogło ćwiczyć swoje umiejętności manualne, a wykorzystując je do zabaw z książką rozwinie swoją umiejętność abstrakcyjnego myślenia.

Całość przemyślana, estetyczna, pozwalająca wytłumaczyć dziecku zmiany pór roku i rozwinąć wiele cennych w życiu umiejętności oraz zadbać o poszerzanie wiedzy, pielęgnować ciekawość świata. Seria "Rok w" to nasza najlepsza inwestycja.

„Rok w mieście” to opowieść o mieszkańcach korzystających z uroków zmieniających się pór roku. Pierwsza strona staje się pretekstem do poznania zawodów, zainteresowań, bogactwa osobowości i pochodzenia, a także bliższemu przyjrzeniu się ludziom w różnym wieku. Znajdziemy tu prezenterkę telewizji, policjanta śpiewającego w rockowej kapeli, pielęgniarkę, emerytów oczekujących narodzin wnuczki, niepełnosprawnego chłopca chodzącego do przedszkola, lekarza, stewardesę, trenera personalnego, zoologów, artystów, pracowników biurowych, malarzy, cukierników i wiele, wiele innych osób. Ta bogata galeria postaci obecna jest na każdej stronie. Możemy je odnaleźć i sprawdzić czym się zajmują na co dzień, jak spędzają wolny czas oraz gdzie pracują, a przy okazji odkryjemy, w jaki sposób przyroda determinuje ich życie. Opowieść o mieszkańcach miasta to także dobry pretekst do poruszenia ważnej kwestii bezpieczeństwa, przestrzegania przepisów.

Miasto graniczy z lasem. Czasami można zobaczyć w nim zwierzęta. Najczęściej w mroźne zimowe dni, kiedy ludzie podrzucają tam pokarm do paśników. Styczeń to czas cieszenie się z uroków zimy: jazdy na łyżwach, na sankach, łowienia ryb w przerębli, rzucania się śnieżkami, chowania w ciepłej restauracji czy cukierni, lepienia bałwanów. Niektórzy muszą spędzać czas w biurze, na zakupach, spieszyć się do gabinetu lekarskiego, uczyć się. Inni wręczają dziadkom prezenty (Dzień Babci i Dzień Dziadka), biegają, zdejmują bombki, a jeszcze innym wcale nie jest do śmiechu, kiedy na kolejnym skrawku lodu na chodniku wpadają w poślizg. Jednak nawet wtedy znajdzie się życzliwa osoba wyciągająca pomocną rękę.

W lutym temperatury się utrzymują, ale w sercach jest gorąco. W witrynie sklepowej zobaczymy serduszka, zakochane pary spędzają czas w restauracji czy wspólnie tańcząc na lodowisku lub spacerować, oglądać film w kinie. Nawet śniegowy bałwan ma towarzyszkę/ towarzysza. Nie zabraknie też takich niemiłych atrakcji jak pożary.

Marzec przynosi spore zmiany: z ulic znika śnieg, a leśne zwierzęta przekopują ziemię w poszukiwaniu młodych roślin. Do tego pogoda bywa dość kapryśna: w jednym miejscu pada, w innym nie (warto wtedy poruszyć temat pogody, chmur, opadów). Wiosenna żywiołowość oraz święto kobiet sprawia, że na ulice miasta wychodzą osoby walczące o równouprawnienie, o czym na pewno opowie nam poznana już wcześniej prezenterka telewizyjna. Początek wiosny to też czas naprawy dróg, większej ilości rowerzystów, żalu po roztopionych bałwanach, zmniejszająca się liczba pacjentów w przychodni, błota, ćwiczeń na siłowni, topienia marzanny.

Kwiecień zmienia barwę miasta z szaroburej na zieloną. Nawet budynki wydają się nieco zmienione przez to, że dookoła zazieleniła się trawa, pojawiły się pierwsze liście, zakwitły kwiaty, wyszło radosne słońce. Kwiecień to także miesiąc przygotowań do Wielkanocy, dlatego pod miejscowym supermarketem można sobie zrobić zdjęcie z zajączkiem, kupić wypieki na mini targowisku, pójść ze święconką oraz baziami. W tym miesiącu zaczynają się również uliczne występy, puszczanie łódek w fontannie, obserwowanie łabędzie.

Maj porywa nas na majówkę. Na niebie dostrzegamy wracające bociany, w pobliskim lasku grupa ludzi uprawia sport, a nad rzeką ludzie wylegują się na kocach, grillują, czytają, biegają z psami, jedzą lody. Życie z domów, instytucji, sklepów wylało się na zewnątrz, gdzie można cieszyć się piękną pogodą, ciepłem, świeżym powietrzem, aktywnością i towarzystwem innych ludzi.

Czerwiec to już wakacyjne klimaty z taplaniem się w rzece razem z małymi kaczkami i łabędziami oraz psem, spędzaniem wielu godzin na spacerze z psem, jeździe na karuzeli, remontów, a nawet lotów balonem. Szkoła pustoszeje i na jej progu możemy jeszcze zobaczyć ostatnich uczniów ubranych odświętnie, nauczycielkę z wielkim bukietem. I już wiemy jakie czekają nas klimaty w kolejnych dwóch miesiącach: wakacje, cieszenie się przyrodą, aktywne spęczanie czasu, czyli pływanie łódkami, bieganie, podróże samolotem, odwiedzanie cyrku, obozowanie, częstsze wyprawy do zoo, dłuższe spacery. Nie zabraknie też plażowania, a także skutków ubocznych upałów, przez co ludzie chętniej prowadzą życie wieczorne lub nocne, kiedy temperatura nie jest już taka wysoka.

Wrzesień to oczywiście początek roku szkolnego, żółknące liście, a u niektórych po dziewięciu miesiącach czas narodzin. Silniejszy wiatr pozwala na cieszenie się sportami powietrznymi. W lesie spotkamy gromadki grzybiarzy. Na miejskim niebie dostrzeżemy spadochroniarzy oraz ptaki przygotowujące się do odlotu. Mimo tych pierwszych oznak nadchodzącej zimy miejski teatr na świeżym powietrzu ciągle funkcjonuje.

Październik wprowadza w krajobraz miejski więcej brązów. Stosy spadających liści, przebrane dzieciaki, dynie. Mimo halloweenowego ożywienia ludzi coraz częściej możemy spotkać w domach, biurach, sklepach, instytucjach. A kiedy już wyjdą to będą sprzątać liście lub bawić się w ich stosach, robić psikusy, grać w piłkę, jeździć na rowerach. Nadrzeczna plaża teraz zdecydowanie należy do łabędzi strzegących swojego cennego terytorium.

Po przewróceniu kartki wchodzimy w świat słoty, kałuż, błota, chłodu, ludzi biegających z parasolami. Jesienną listopadową nudę (która w książce wcale nie jet taka nudna) urozmaica pogoń na niedźwiedziem, który uciekł z zoo.

Grudzień wydaje się błyszczeć światełkami, dźwięczeć dzwoneczkami, kusić nadchodzącymi świętami: i tymi na początku miesiąca i tymi od koniec. Pierwszy śnieg, przystrojone choinki, wigilijne stoły, świąteczne dekoracje, szybko robione zakupy, cierpliwie wyczekiwany Gwiazdor, kuligi, lepienie bałwanów i po raz kolejny radość z lodowiska, które będzie otwarte do lutego.

Ostatnia strona zachęca dzieci do logicznego myślenia: mają odszukać jak najwięcej nieprawdopodobnych sytuacji. To będzie wymagało sporej wiedzy o świecie oraz spostrzegawczości.

Zdecydowanie zachęcam Was do udania się w roczną podróż po „Roku w mieście” Katarzyny Boguckiej, która w umiejętny sposób podsuwa dzieciom oraz rodzicom tematy do rozmowy oraz opowiadania. 

Najnowsze prace Oli

Obraz 222 (papier, A3, f. plakatowe)

Obraz 229 (papier, A3, f. plakatowe)

Obraz 230 (papier, A3, f. plakatowe)

"Tykanie" Uta Przyboś

Tykanie to dotykanie, bliski kontakt ze światem zewnętrznym, czułe doznanie zmysłów, upewniające zarówno co do istnienia świata, jak istnienia podmiotu jego postrzegania. Tykanie to również mówienie komuś na „ty”, skracanie dystansu w relacjach interpersonalnych, zazwyczaj sygnał zażyłości, koleżeństwa lub przyjaźni, ale często spoufalanie graniczące z brakiem szacunku, podporządkowaniem, nawet agresją. Tykanie to także praca zegara, przypominająca monotonią rytmu i szeptem cykady o nieuchronnym przemijaniu, które podlega subiektywnym psychologicznym przyśpieszeniom i spowolnieniom w sytuacjach niecierpliwości lub nudy. Wszystkie te sensy spotykają się w tomie Uty Przyboś, która zanurza swe zmysły i pamięć w czasoprzestrzeń – przede wszystkim najbliższą – skupiając się na mikroobserwacji TU i TERAZ, na drobince istnienia stanowiącej jego niepodważalny dowód rzeczowy. Akty doznań zmysłowych, obserwacji, wspomnień, skojarzeń i refleksji przenikają się wzajemnie, powiązane w jedno JA wspólnotą somy i psyche.
z posłowia Piotra Michałowskiego

Obraz 183 (24x30) f. akrylowe

Nowa książka Katarzyny Grocholi

Opowieści z życia wzięte
i życiu poświęcone
– Pocieszki –
nowa książka Katarzyny Grocholi!

Chcesz mieć lepszy dzień? A może miesiąc?
A może wystarczy pocieszka na każdy tydzień?
Oto pięćdziesiąt dwie historie, tyle, ile jest tygodni w roku.


Z wdziękiem, lekkością i humorem Katarzyna Grochola wciągnie Cię w swój świat, który może okazać się także Twoim. Świat deszczowych poranków, kiedy nie chce się podnieść z łóżka i wieczorów przynoszących niespodzianki. Niezaplanowanych spotkań, nadziei, dobrych uczynków, ptaków za lodówką, próśb niekaralnych i miłości, za którą wszyscy tęsknimy.
Choć niektóre z pocieszek autorka traktuje z przymrużeniem oka, a niektóre całkiem serio, zapewniamy – wszystkie zdarzyły się naprawdę.
Nikt tak jak Katarzyna Grochola nie doda Ci otuchy!
Na słońce i deszcz.
Na radość i smutek.
Na co dzień.
Na co tydzień.
Do czytania w kółko.
Po cichu i na głos.
Przyjaciołom i nieznajomym.
Dowcipne, mądre, przynoszące otuchę – po prostu pocieszki. 

fot. Jacek Poremba

Katarzyna Grochola, jedna z najpopularniejszych współczesnych pisarek, która zmieniła oblicze literatury obyczajowej w Polsce. Nieustannie inspiruje i zaskakuje, od ponad dwóch dekad rozkochuje w sobie kolejne rzesze czytelników. Jej książki sprzedały się w nakładzie blisko 5 milionów egzemplarzy, a każda z nich zajmuje najwyższe miejsca na listach bestsellerów. Jest laureatką licznych nagród, wielokrotnie uhonorowana została Bestsellerami Empiku w kategorii literatura polska, ostatnio za wydaną w 2016 roku powieść Przeznaczeni. O jej popularności najlepiej świadczy raport Biblioteki Narodowej za lata 2000-2017, gdzie wśród najczęściej czytanych polskich autorów znalazła się w pierwszej trójce z Henrykiem Sienkiewiczem i Adamem Mickiewiczem. 

"Bez dogmatu" Henryk Sienkiewicz

W Bez dogmatu zobaczymy zupełnie innego Sienkiewicza niż tego, którego znamy dzięki powieściom historycznym. Pisarz stworzył utwór o czasach mu współczesnych, podejmujący problem człowieka końca XIX wieku, pozbawionego trwałych zasad moralnych i celu w życiu, do którego mógłby dążyć. Ze względu na tematykę oraz brak jednoznacznego potępienia głównego bohatera utwór wzbudził burzliwą dyskusję i wywołał zarzuty amoralności. Dla wielu młodych ludzi Bez dogmatu stanowiło diagnozę ich pokolenia.

Bohaterem powieści jest pochodzący z bogatej szlacheckiej rodziny Leon Płoszowski. Inteligentny, utalentowany i wszechstronnie wykształcony nie może jednak znaleźć miejsca w życiu, które upływa mu bezproduktywnie na rozrywkach, bywaniu w towarzystwie i podróżach po Europie. Za tą elegancką maską kryje się hulaka i egoista pozbawiony zahamowań, nieliczący się z uczuciami innych ludzi. Gdy Leon poznaje śliczną i skromną Anielkę, nie potrafiąc oprzeć się jej urokowi i zaczyna zabiegać o względy dziewczyny. Ta odwzajemnia uczucie, co daje Leonowi złudzenie, że już ją posiadł. Los postanawia jednak z niego zadrwić…

Książka ukaże się 1 sierpnia.

Obraz 179 (24x30) f. akrylowe

Piotr Surmaczyński "Pussy. Faceci mają gorzej"

Piotr Surmaczyński, Pussy. Faceci mają gorzej, Londyn „Meridian Publishing Ltd.” 2018

Bycie mężczyzną w patriarchalnym świecie nie jest łatwe. Trzeba bronić się przed uprzedzeniami, stereotypami, walczyć o miłość ukochanej, zbudować dom, zasadzić drzewo, spłodzić syna, dobrze zarabiać, cieszyć się uznaniem innych mężczyzn (być samcem alfa) i zainteresowaniem kobiet, być walecznym, twardym i potrafić wyjść cało z każdej sytuacji, a przy tym jednocześnie bardzo czułym i świetnym kochankiem. Jeśli nie uda nam się wpisać w Gender (płeć kulturowa, czyli cechy przypisywane danej płci przez kulturę) to pozostaniemy bez dachu nad głową i z masą kłopotów, czego doświadcza Felix, główny bohater powieści „Pussy. Faceci mają gorzej” Piotra Surmaczyńskiego.

Historia zaczyna się dość banalnie: oto dość fajtłapowaty i lekko nieprzystosowany do życia w związku mężczyzna wraca do londyńskiego mieszkania swojej ukochanej nad ranem. Tam odkrywa, że jej szafy świecą pustkami i nie jest to bynajmniej związane z wyjazdem na urlop. Pozostawiony przez Dominikę list nie pozostawia złudzeń: to koniec związku, wyjechała na Majorkę i już nie wróci, a on ma jej nie szukać i nawet o niej nie myśleć, ponieważ bardzo się na nim zawiodła. Jednak czy możliwe jest dalsze życie bez ukochanej, kiedy naprawdę się kocha? Na pewno nie. Felix niewiele myśląc bierze swoje ostatnie pieniądze (tyle, co na taksówkę) i rusza w pogoń. W romansie cała przygoda byłaby prosta i ckliwa: on by pojechałby do niej z dużym bukietem kwiatów i pierścionkiem z dużym diamentem i żyliby długo i szczęśliwie. Jednak na drodze do takiej akcji stoi bardzo poważny problem: brak środków na podróż. To sprawia, że nasz bohater działający pod wpływem impulsu daje się porwać dziwnej machinie zbiegów okoliczności, co czytelnikom wychowanym na rosyjskich baśniach może przypominać opowieść o braciszku porwanym przez łabędzie. Tu obiektem poszukiwań jest dorosła, samodzielna, wyzwolona i jednocześnie zamknięta w świecie stereotypów kobieta z pragnąca zacząć wszystko od nowa. Można powiedzieć, że bohaterkę porwało Gender: kulturowe wyobrażenie o tym, jaki powinien być idealny mężczyzna. Felixowi do tego wzorca tak bardzo daleko, że po przyjeździe na lotnisko pozostaje bez środków nie tylko na dalszą podróż, ale i na życie. Całkowicie spłukany zastanawia się co dalej. Przede wszystkim daje się ponieść „okazjom” sprawiających, że mamy przez chwilę wrażenie, że autor zaserwuje nam tanie porno w publicznej toalecie. Bieg akcji zmienia się gwałtownie i już za chwilę mamy do czynienia z kryminałem, później powieścią psychologiczną, thrillerem i tak dalej.

Powieść Piotra Surmaczyńskiego to współczesna odsłona „Odysei” Homera, przez co blisko mu do „Ulissesa” Jamesa Joyse’a, ale i zarazem do „Don Kichota” Miguela de Cervantesa, „Przygód dobrego wojaka Szwejka” Jaroslava Haška czy „Forresta Gumpa” Winstona Grooma, przez co znajdziemy w nich sporo zaskakujących, a czasami szokujących scen, szybką i porywającą bohatera jak rwący nurt akcję sprawiającą, że fajtłapa wychodzi w niej na bohatera zdezorientowanego tym, że jednak jest nie tylko męski (w genderowym znaczeniu), ale i bohaterski ponad kulturowe normy, czyli taki samiec alfa do kwadratu.

Autor bawi się językiem, stereotypami, skojarzeniami, znanymi motywami literackimi i baśniowymi, zachęcając czytelnika do odkrywania ich, a do tego często wywraca fabułę do góry nogami, przez co obyty czytelnik ma interesującą rozrywkę wymagającą kilkugodzinnej, niewymuszonej koncentracji, za którą dostaje świetną i zabawną opowieść ze szczęśliwym zakończeniem, ale nie jest ono do końca takie, jak moglibyśmy się tego spodziewać.

Felix gra tu różne role: od czułego, ale nieporadnego kochanka, przez bezdomnego dającego naciągać się nawet obcokrajowcom, psychicznie chorego, sobowtóra od zadań specjalnych, po genialnego agenta, który nie tylko wyjdzie cało z opresji, ale też uratuje innych. Wplątując się w różne zaskakujące historie zawsze spada na cztery łapy, ale to nie pozwala zaznać mu spokoju i nacieszyć się leżeniem na kanapie tylko zostaje porwany przez kolejne okoliczności.

Pierwszoosobowa opowieść to przede wszystkim historia o naszych uprzedzeniach, przełamywaniu barier kulturowych, ale też o bolączkach naszego świata. Spotkamy w niej bohaterów cwaniaków dorabiających na lukach prawnych, grube ryby robiące wielkie przekręty i żerujące na bezsilności słabszych, przemysłowców wyzyskujących biednych robotników, transwestytów, artystów, których los zależy od kaprysów bogaczy, lekarzy, celników, taksówkarzy namiętnie słuchających disco, mafiosów, a nawet księdza.

Początkowo akcja jest ślepym pędem na lotnisko, próbą zdobycia środków na podróż. Nim to się naszemu bohaterowi uda trafia na prawdziwego księdza profesora, od którego może uzyskać rozgrzeszenie za winy. Nie jest to jednak zwyczajne wyznawanie grzechów tylko opowiadanie przypominające monolog Jeana-Baptiste Clemence’a z „Upadku” Alberta Camusa. Nim zdążymy znudzić się tą formą pisarz rzuci Felixa w bieg zdarzeń i zawiedzie do więzienia i na kozetkę szpitala psychiatrycznego, dzięki czemu możemy dokładniej poznać jego zadziwiające losy, będące początkowo tułaczką po Londynie, a później po świecie.

„Pussy” dzięki wątkom opowiadania przez Felixa i innych bohaterów o swoich przygodach ma cechy powieści szkatułkowej. Dzięki temu zabiegowi poznajemy jego bujne życie przed rozstaniem z Dominiką oraz możemy na bieżąco śledzić akcję dopingując naszemu bohaterowi, który z każdą stroną zyskuje coraz większe uznanie w naszych oczach.

„Pussy” to tytuł nawiązujący do szowinistycznych określeń mężczyzn niewpisujących się w wyobrażenia o męskości. Felix jest tu uosobieniem kota i marzy o leniwym życiu na kolanach swojej ukochanej pani, która będzie go karmiła i pieściła. Życie bywa jednak okrutne: trzeba chodzić do pracy, przestrzegać jakiś tam wymyślonych przez innych norm, dorobić się czegoś, mieć dzieci, sprostać codziennym obowiązkom, a nie jest to łatwe.

Powieść Piotra Surmaczyńskiego porusza ważny problem poszukiwań nowej, feministycznej męskości, uczy, że nie ma jednego, idealnego wzorca, że pozorny nieudacznik czasami może kryć w sobie duży potencjał, który znika w czasie domowego zagłaskiwania i nadmiernego dbania o niego: papu dała, pogłaskała i nawet pozwoliła ze sobą spać. Dominika z roli opiekunki i niemal matki z minuty na minutę staje się kochanką-partnerką, której już nie wystarcza możliwość przytulenia się i nakarmienia ukochanego. Potrzebuje silnego męskiego ramienia. Przemiana może być odebrana bardzo symbolicznie: niby kobieta jest jedna, ale nie symbolicznie, bo jest to matka i kochanka. Matka, która zgodnie z kulturowymi normami za bardzo dbając o synka wychowuje fajtłapę, którego we wszystkim wyręczy, byle on był szczęśliwy. Jako partnerka życiowa oczekująca odpowiedzialności, dorosłego podejścia, umiejętności ponoszenia konsekwencji i dotrzymywania obietnic oraz niepasożytowania, czyli wszystkiego tego, czego go nie nauczono. Felix to dobry synek, ale jednocześnie kiepski partner. Metafora kota i przemiany dzięki dobrej wróżce jest tu niezwykle trafna: kanapowy kot staje się mężczyzną, ale nim nie potrafi być, bo nigdy go tego nie uczono. Pokazano mu jedynie w jaki sposób brać to, co daje kobieta. Dominika jest tu ucieleśnieniem dwóch kobiet: niedostępnej seksualnie matki, która miewa kochanków i kochanki oczekującej dojrzałego partnera to sprawia, że Felix czuje się zagubiony, ponieważ chciałby obie na raz: opiekującą się nim mamusię/panią i ukochaną.

„Pussy. Mężczyźni mają gorzej” porusza ważny problem: nikt nie uczy mężczyzn jak odnaleźć się w nowym świecie. Matki pokazują im świat, w którym to one robią wszystko, a ich partnerki oczekują większej samodzielności. To sprawia, że mają oni gorzej, bo nagle odkrywają, że ktoś nie chce ich bezwarunkowo podziwiać tylko pragnie aktywnego uczestniczenia w życiu.

Pisząc o prozie Piotra Surmaczyńskiego po raz kolejny mogę napisać, że jego książka to trafna miniatura naszych społecznych wad wynikających z kulturowego przyzwolenia na wszelkie rodzaje przemocy. Tylko wyrwanie się z tego piekła wzorców, odcięcie korzeni może sprawić, że bohater będzie miał szansę zacząć wszystko od nowa i stanie się idealnym partnerem.

„Pussy. Faceci mają gorzej” to już moje czwarte spotkanie z twórczością pisarza. Od „Wyspy dreszczowców” bardzo kibicuję kolejnym jego książkom, ponieważ pisanie o naszych bolączkach potrafi ubrać w odpowiednią, nienużącą, niemoralizującą i często humorystyczną formę.

Więcej o książce

„Wyspa dreszczowców”

„Uciekający pociąg”

„Buntownik”