Natasza Socha, Kobiety ciężkich
obyczajów, Bielsko-Biała „Pascal” 2017
„Kobiety ciężkich obyczajów” to trzeci tom z cyklu „Matki czyli córki”.
Natasza Socha zabiera nas w dalszy ciąg skomplikowanych relacji między
Kunegundą, Kwiryną, Konstancją, Kaliną i Kirą. W tej części wyjaśniono wątki
rozpoczęte w poprzednim tomie, ale z powodzeniem można rozpocząć lekturę od
tego tomu, ponieważ pisarka przybliża swoim czytelnikom wcześniejszą akcję.
Tym razem bohaterkami stają się kobiety pewne siebie. Można nawet
stwierdzić, że zbyt pewne, a przez to będące zagrożeniem dla płci brzydkiej. Femme
fatale, modliszki, pajęczyce – takimi etykietami obdarza się kobiety mające łeb
na karku i potrafiące doskonale liczyć oraz bawić się mężczyznami, którzy są
przekonani, że to oni bawią się płcią piękną i to oni górują. W chwili zerwania
(chwilę wcześniejszego nim planowali) są wyprowadzeni z równowagi, bo to nie
tak miało być, nie takie miało być zakończenie, to przecież ich kochanki miały
płakać, być miękkie, błagać o jeszcze jedną szansę, a nie oni. Kira należy do
kobiet, które potrafią nieźle namieszać w życiu innych, wstrząsnąć nimi.
Czasami taka „terapia” pomagała rozpaść się nieudanemu związkowi, innym razem
mężczyźni na nieudany romans reagowali przyspieszonym ślubem i większym
zaangażowaniem w wieloletni związek. Oceniana z boku może wydawać się wyrachowana,
egoistyczna i pozbawiona uczuć. Czy na pewno taka jest?
Inną kobietą przewracającą życia żonatych mężczyzn do góry nogami jest
Kwiryna, prosta dziewczyna ze wsi, która bardzo szybko zauważa, że uczciwą
pracą daleko nie zajdzie, a już na pewno nie będzie jej stać na luksusy, o
których marzy. Dzięki poznanej w Warszawie doświadczonej przez życie Lucynie ma
możliwość przekształcić się w luksusową damę do towarzystwa o tajemniczym
imieniu Luiza. Przygotowania (ze względu na brak środków i odpowiednich
nauczycieli) trwają długo, ale pozwalają osiągnąć oczekiwane rezultaty. Dzięki
tym kobietom poznajemy przedwojenną Warszawę ociekającą seksem zamiatanym pod
dywan pozorów i zacieranym przez pozorną wartość rodziny, Kobiety jeszcze
niewiele znaczą, ale zaczynają czuć coraz większą potrzebą wyzwolenia się spod „opieki”
mężów, ojców i braci. Jeśli nie mogą w łatwy sposób zdobyć środków na swoją
samodzielność korzystają z własnych atutów. Nie jest to ani łatwe ani
bezpieczne, o czym przekonują się bohaterki nazywające siebie „kobietami
ciężkimi obyczajów”, ponieważ prostytucja w każdej formie jest ciężkim
kawałkiem chleba. Jednak ta luksusowa pozwala odmienić życie wielu osobom,
rodzinie przetrwać wojnę, co nie zawsze jest doceniane.
W książce nie zabraknie Konstancji, przypadkowej córki Kwiryny praz
obecnej seniorki rodu niepotrafiącej wybaczyć mężowi zdrady, matce uwiedzenia
jej męża, babce brak czułości w dzieciństwie. Jej zawiła historia zamknięta w
ramy uprzedzenia i surowego wychowania Kunegundy. Jej macierzyństwo było
całkowitym przeciwieństwem tego, czym została obdarzona przez bliskie jej
kobiety. Kalinę obdarzyła tak wielką uwagą i miłością, że dopiero w wieku
czterdziestu kilku lat zdecydowała się na stanowcze opuszczenie rodzinnego
gniazda. Wcześniej nie pomagał jej fakt posiadania córki (Kiry) z mężczyzną,
który ją opuścił. Dorosłe dziecko, brak zobowiązań, spontaniczna wycieczka –
wszystko to stało się doskonałym wstępem do nowego życia, w którym nie
zabraknie kolejnej małej kobiety, Helenki.
Na tle wyrazistych sylwetek kobiet pojawi się kilka osobowości mężczyzn:
Józef, który szybko zdradził żonę, Adam, dla którego małżeństwo było
nieporozumieniem, Kosma traktujący związek jak drugą szansę na normalność,
Kordian ulegający urokowi innej kobiety i szereg innych, pospolitych.
Pragnienie lepszego życia przez Kwirynę żyjącą w przedwojennej Warszawie
wpływa na życie wszystkich bohaterów. Wszyscy krążą wokół jej decyzji bycia
ekskluzywną utrzymanką, na każdym pokoleniu ta decyzja się odbija. Nawet Kira
staje się ofiarą relacji prababki z babką, które przełożyły się na relacje
babki z matką. Niewtrącająca się w życie córki Kalina wychowuje zagubioną
kobietę poszukującą kontaktów oraz uwagi innych ludzi. Jej obsesyjne dążenie do
sprawdzania własnej wartości oraz pierwsze doświadczenia z miłością sprawiają,
że pragnie mścić się na żonatych romansujących mężczyznach. "Od dzisiaj to
męskie kotki będą płakać i prosić o jeszcze, a ona po prostu nie da im żadnej
nadziei. Będzie szła po trupach, zdobywała tych najbardziej opornych, wywracała
ich życie do góry nogami i z przyjemnością patrzyła, jak wiją się w pułapkach
własnych emocji. Skoro dla większości facetów związek jest wart tyle, ile
słynny funt kłaków, ona również nie ma zamiaru stawiać miłości na żadnym
piedestale. Romans, zabawa, seks, rozrywka, pożegnanie. I niech ich boli".
Czy w takim świecie znajdzie czas i miejsce na prawdziwe uczucie?
Wielkim plusem jest mieszanie tu teraźniejszości z przeszłością.
Jednoczesne przyglądanie się życiu Kiry i Kwiryny – kobiet bardzo do siebie
podobnych mimo dzielących je lat – pozwala na lepsze zrozumienie relacji. Jedno
czego brakuje w książce to dat przy rozdziałach. Niewprawny lub nieuważny
czytelnik może nieco pogubić się między bohaterkami, przeszłość i
teraźniejszość nieco zlać się ze sobą (tym bardziej, że bohaterki nęcą swoje
ofiary takimi samymi oczami).
Książki Nataszy Sochy cechuje lekkość stylu, obnażanie
ludzkich przywar, pisanie o trudnych sprawach w zabawny sposób, pokazywanie
rzeczywistości takiej jaką mamy na wyciągnięcie ręki. Tu jest dokładnie tak
samo. W tej książce znajdziemy dwa typy mężczyzn (mimo, że męskich bohaterów
jest więcej): ulegających kobiecym wdziękom i ulegających kobiecym nastrojom.
To płeć piękna kreuje świat, któremu podporządkowują się jej mężowie,
kochankowie, partnerzy. Powieść czyta się szybko i przyjemnie. Polecam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz