"W świecie osób neurotypowych to, co inne, zwykle jest uważane za
negatywne, a nie niezwykłe. Wartość ludzi oceniamy na podstawie tego,
czy przystają do normy i czy ich punkt widzenia zgadza się z naszym.
Jeśli poglądy lub zachowanie osoby wykraczają poza normę, automatycznie
koncentrujemy się na jej negatywnych cechach, które przesłaniają nam
pozytywne. Jesteśmy skłonni interpretować "inność" jako słabość lub
wadę, a więc cechę, która wymaga zmiany. Zachowanie, którego nie
rozumiemy, traktujemy jako "złe", niewłaściwe, dążymy, więc do jego
stłumienia. Nie postrzegamy różnic jako wartości albo powodów do
zachwytu, nie chcemy ich rozumieć. Tymczasem mogą one uczynić nasz świat
lepszym i wzbogacić nasze życie. Tak bardzo pragniemy być akceptowani,
że unikamy sytuacji, w których możemy się wydawać inni. Niestety w ten
sposób zamykamy się na prawdziwe cuda, jakie dzieją się za sprawą
dzielących nas różnic".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz