Kazimierz Twardowski "O jasnym i niejasnym stylu filozoficznym"

Kazimierz Twardowski, O jasnym i niejasnym stylu filozoficznym, [w:] tenże, Wybrane pisma filozoficzne, Warszawa 1965, s. 346-348.

Twardowski zastanawia się, czy istnieją tematy, na które filozofowie muszą pisać niejasno. Często bywa to wynikiem niedbałości, pośpiechu piszącego. Jednak czasami filozofowie posługujący się jasnym stylem filozofowania zmuszeni są do używania niejasnego wyrażania swoich myśli. Przez to powstaje przekonanie, że niejasność może wynikać z zawiłości treści dzieł filozoficznych. Niektórzy filozofowie na temat zawiłych tematów piszą jasno. Można wnioskować, że niejasność ma swoje źródło w mętności i niejasności sposobu myślenia. Niejasność pisania niekoniecznie musi być wynikiem niejasności myślenia. Może być to wywołane nieumiejętnością przekazywania myśli. Czasami pisząc odkrywamy niejasności. Być może filozofowie niejasno myślący nie spostrzegają niejasności swoich myśli, niejasności swego stylu, przez co uwalniają nas od zastanawiania się nad tym, co myślał autor niejasno piszący. Odgadywanie myśli ma sens, kiedy mamy przekonanie, że myślał jasno, ale jego niejasność pochodzi z pośpiechu spisywania swoich myśli. Jeśli nie mamy tego przekonania możemy uznać, że autor niejasno myślący i niejasno piszący nie zasługuje na odgadywanie jego myśli.