Od listopada 2013 do lutego 2014 roku na Ukrainie trwały protesty,
które przerodziły się w rewolucję zwaną Euromajdanem, a następnie w
trwającą do dziś wojnę hybrydową w Donbasie. Protestom od początku
towarzyszyły działania artystyczne, które z czasem ewoluowały w
estetyczny, polityczny, społeczny oraz osobisty przekaz. Sztuka stała
się jednostkowym wyrazem oporu wobec Rosji, inteligentnie
wykorzystywanym medium budującym obraz rewolucji i samych
protestujących, próba? odnalezienia tożsamości oraz sposobem na
walkę z ogarniającym pesymizmem. Ewa Sułek z sukcesem przybliża
polskiemu czytelnikowi sztukę ukraińską, która nadal jest Polakom
właściwie nieznana, mimo bliskości geograficznej i związków kulturowych i
historycznych między Polską a Ukrainą. Poprzez sztukę pokazuje zjawiska
i prądy myślowe, które są dziś ważne dla Ukraińców, a które pozwalają
zrozumieć nastroje społeczne i polityczne panujące w tym społeczeństwie.
Do tej pory rewolucja i wojna na Ukrainie przedstawiane były z punktu
widzenia działań zbrojnych i ruchów politycznych. Tymczasem każdy
konflikt niesie ze sobą nie tylko zmiany polityczne, lecz także
kulturowe, wyrażające się w działalności artystycznej. Sztuka i kultura
stanowią odzwierciedlenie postaw społecznych. Dlatego, obserwując
działania artystyczne, możemy dowiedzieć się wiele na temat
świadomości społeczeństwa ukraińskiego w czasach ogromnych przemian
dotyczących istoty człowieka sowieckiego. Wielu komentatorów rewolucji
podkreślało właśnie tę przemianę, będącą pierwszym sygnałem, z˙e
na Ukrainie rodzi się społeczeństwo obywatelskie.
Tekst, będący połączeniem literatury popularnonaukowej z reportażem,
zwraca uwagę dojrzałością oglądu, sprawnością warsztatową i odważnym
spojrzeniem na rzeczywistość towarzyszącą pracy i życiu artystów. Na
oryginalną i zróżnicowaną formę literacką składają się również:
połączenie przekazu ustnego z pisanym, przekazu wrażeniowego z
merytorycznym, oraz użycie więcej niż jednego rodzaju narracji.
Umiejętność uchwycenia drobnych gestów czy momentów wynika ze zmysłu i
postawy wnikliwego obserwatora. Tekst Ewy Sułek cechuje również wiedza z
zakresu kultury, przede wszystkim na polu sztuk wizualnych – autorka
jest historykiem sztuki (studia na University of Cambridge oraz na
Uniwersytecie Warszawskim), osobą wrażliwą, gotową do zgłębiania
niewygodnych zagadnień i drążenia ich znaczeń. Co nie mniej też ważne,
Ewa ma tak dziś w polskiej prozie rzadkie, wyrafinowane poczucie humoru,
które świetnie amortyzuje powagę poruszanych przez nią spraw.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz