Grzybobranie

Wszystkie drogi prowadzą dziś do lasu. I nawet w takim lesie odkrywam, że mam naturalną predyspozycję wkurzania kogoś albo przyczyniania się do rozpadu związków.

Pojechaliśmy do lasu w jedno miejsce, pozbieraliśmy jadalne grzyby i zostawiliśmy tylko czerwone łebki, czyli muchomory. Pojechaliśmy w drugie miejsce i pozbieraliśmy kolejną porcję grzybów. Wracamy, a na naszym pierwszym miejscu ludzie z obcą rejestracją na samochodzie. My już wyzbieraliśmy, więc oni tam za bardzo nic nie znaleźli i w sumie krążyli tak w pobliżu drogi, więc szanse na sukces znalezienia czegoś czego my nie mieliśmy mierny. Zatrzymujemy się, bo chciałam tym czerwonym łebkom wyglądającym ja grzybki z bajki zrobić zdjęcia. Wychodzimy i sobie od grzyba do grzybka chodzimy ekscytując się, że mamy las, że sporo grzybów mamy w wiadrze i jeszcze więcej do obfotografowania.

-Starczy ci tych grzybów. Wracajmy. Ola zmęczona – zarządza mąż.

-Pół wiadra mam tylko.

-Ja też pół wiadra. Starczy. Innym też zostaw.

Parę metrów od nas:

-Jak zbierasz? Po tobie jeszcze pół wiadra nazbierali.

-Ja? Ja ty zbierasz?

-Weź mnie nie wkurzaj.

Wróciliśmy do domu, najedliśmy się smażonych grzybów i doznałam olśnienia: przecież ja im mogłam powiedzieć, że byliśmy godzinę wcześniej, bo po co maja się frustrować. No ale mam refleks spóźniony, więc wyszło jak zawsze.

Pamiętajcie: nie warto porównywać się z innymi, bo nigdy nie znamy całego kontekst ich sukcesu. Nawet takiego grzybowego.

#grzyby #grzybobranie #sukces #powodzenie #górowianka #annasikorska