ZAPRASZAMY NA WERNISAŻ WYSTAWY
Lee nr 2, 2013, fot. dzięki uprzejmości artystki i Galerie Silberkuppe, Berlin
PIĄTEK, 15 GRUDNIA O GODZINIE 19
OTWARCIE POPRZEDZI SPOTKANIE PRASOWE NA WYSTAWIE O GODZ. 12
Wystawa Anny
Ostoi w Zachęcie jest pierwszą przeglądową prezentacją twórczości artystki.. Prace pokazywane są w nowej konfiguracji: te, które
wcześniej tworzyły układy o określonym znaczeniu, znalazły się w innych
kontekstach. Ekspozycja obejmuje zarówno wcześniejsze obrazy i kolaże,
jak i najnowsze prace — wszystkie dotykają problemów sztuki, polityki i
osobistego doświadczenia.
Twórczość
Ostoi charakteryzuje formalny i konceptualny rygor. Wpisuje się ona we
współczesny zwrot ku różnym narracjom awangardowych tradycji estetycznych z
początku XX wieku, takich jak futuryzm, kubizm, dadaizm, konstruktywizm, ale
także powojennej neoawangardy. Strategia artystyczna Ostoi oparta jest na
różnych mediach. Artystka zawłaszcza, rekonstruuje, redefiniuje awangardowe
techniki i style: kolaż, fotomontaż, malarstwo. Abstrakcję zderza z figuracją,
w której dominują dawne konwencje stylowe i kubistyczna metoda
fragmentaryzacji. Reanimuje kolor, przywołując eksperymenty pierwszej
awangardy. Poddaje recyklingowi istniejące zdjęcia, obrazy, narracje, co
wpisuje jej twórczość w nurt sztuki zawłaszczeń (appropriation art),
podważający unikatowy charakter dzieła. Oscylujące pomiędzy powagą a ironią
prace Ostoi dotyczą uwarunkowań i ograniczeń modernizmu, podejmują próbę nowego
odczytania jego złożonych paradygmatów.
Wystawa
prezentuje wybór kolaży z serii tworzonych w ostatnich latach: Ekspozycje
(2011), Alte Sachlichkeit (Dawna Rzeczowość) (2016) i Widoki
(2017). Prace balansują pomiędzy abstrakcją a reprezentacją. Kolaż pozwala
Ostoi dowolnie łączyć ze sobą miejsca, sytuacje i różne, często przeciwstawne
perspektywy czasowe, budować zagadkowe korespondencje, ukazywać podobieństwa
politycznych zdarzeń i drzemiące w ich tle afektywne doświadczenia, np.
nieustanne zagrożenie wojenne czy strach, jaki wywołuje przemoc władzy. Na
wystawie znalazły się najważniejsze kompozycje i obrazy artystki:
wielkoformatowe abstrakcje z serii Transpozycje (2014), indyferentne i
apolityczne. Prawie wszystkie obrazy powstały na podstawie znalezionych zdjęć
czy obrazów. Pocałunek 1 (2013), namalowany ze zdjęcia pocałunek dwóch
ważnych figur w świecie sztuki: konceptualisty Lawrence’a Weinera i
prominentnego historyka sztuki Benjamina Buchloha, symbolizuje swego rodzaju
unię teorii i praktyki sztuki, ale także masculine power. Początek/Koniec
(2009), przetworzony w kubizującej stylistyce akt pędzla Gustave’a Courbeta Początek
świata (1866), dotyka kwestii podmiotowości i uprzedmiotowienia kobiecego
ciała. Praca (2013), obraz namalowany na podstawie słynnego fotomontażu
Johna Heartfielda, odnosi się do problemu bezrobocia, nierówności klasowej,
kryzysu, podziału ról męskich i kobiecych, utowarowienia podmiotów.
Nowoczesność,
widoczna przede wszystkim w warstwie formalnej prac, stanowi główne narzędzie krytyki
i demaskacji status quo współczesności. Podejście konceptualne to
przemyślana strategia artystyczna, dzięki której Ostoya reaktywuje różne
narracje historii sztuki.
Anna Ostoya urodziła się w Krakowie w 1978 roku, studiowała w
Parsons School w Paryżu (1997–2001) i Städelschule we Frankfurcie n. Menem
(2002–2005), a w latach 2008–2009 zrealizowała program studyjny w ramach
Whitney Independent Study Program w Nowym Jorku. Mieszka i pracuje w Nowym
Jorku.
kuratorka: Maria Brewińska
współpraca: Katarzyna Kołodziej-Podsiadło
Wystawa
zorganizowana we współpracy z Bortolami Gallery, Nowy Jork oraz
tegenboschvanvreden, Amsterdam
sponsor wernisażu: Freixenet
patroni medialni: Stolica, artinfo.pl
Wystawa do 11 lutego 2018
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz