Muminki podbijają serca kolejnych pokoleń czytelników. Chyba nie ma osoby, która by ich nie znała. Kojarzone z serialem animowanym postacie w 1939 roku do życia powołała Tove Jansson. Pierwsze przygody opublikowano w 1945 roku. Dwa lata później ukazał się komiks z tymi małymi trollami. Nietypowi bohaterzy szybko odnieśli sukces. Książki fińskiej pisarki przetłumaczono na trzydzieści języków. Do tego powstawały wersje teatralne, filmowe i radiowe, a nawet muzea i parki rozrywki. Muminki stały się częścią kultury kilku pokoleń. Dziadkowie i rodzice zarażają dzieci miłością do tych istot. I w sumie nawet nie musieliby, bo mają one w sobie coś takiego, że młodzi czytelnicy i widzowie chcą wchodzić w świat ich przygód. W stworzonym przez Tove Jansson świecie spotkamy całe mnóstwo dziwnych istot: Paszczaki, Mimble, Hatifnatowie, Buka i wiele innych. Każdy z nich na swój niepowtarzalny temperament i sposób widzenia świata, każdy ma inne zainteresowania i zdolności. Są tak bardzo różnorodni jak każdy z nas.
My sięgamy po kolejne przygody właśnie przez duże zróżnicowanie charakterów postaci. W świecie Muminków bohaterzy mają wiele wad, ale najważniejsza jest tu akceptacja innych, przyjmowanie ich z całym bagażem ich dziwactw. Nawet tych, którzy czasami mniej lub bardziej świadomie krzywdzą. Mamy tu sporą dawkę pozytywnych wzorców i dość spokojną akcję toczącą się wokół zwykłych i niezwykłych wydarzeń. Znane dzieciom rzeczy kontrastują z magią i nietypowymi bohaterami. Dolina Muminków to taka ostoja, w której wszystko jest dobrze znane, oswojone. Rozległe tereny poznawane przez bohaterów tylko czasami zaskakują ich złem, które czasami okazuje się dobre. Życie toczy się tu zgodnie z porami roku, ale w tej przewidywalności jest też miejsce na zaskoczenie i przede wszystkim dobre zakończenie i budowanie dobrych relacji z przyjaciółmi.
Historie Muminków zawierają pozytywne przesłania i czasami traumatyczne wydarzenia, konflikty między bohaterami pokazane są po to, aby poruszyć ważne tematy. To sprawia, że stają się świetnymi lekturami do przepracowania problemów naszych pociech, ich rozterek na temat zmian, zawłaszczania rzeczy, kontaktu z osobami złośliwymi, przyjaźni. Niezwykli bohaterzy pozwalają też wejść w świat wyobraźni, rozwijać kreatywność, koncentrację, a czytanie pozwala na rozbudowanie zasobu słów, którymi posługuje się nasza pociecha. Upersonifikowane postacie mające odmienne temperamenty pomagają oswajać się z innymi spojrzeniami na określony problem, uświadamiają, że nie wszyscy musimy chcieć tego samego, że każdy człowiek może mieć inne zdanie i upodobania. Nawet, kiedy oparte są na tej samej bazie wiedzy. Niektórzy posługują się też innym, nieco niezrozumiałym językiem. Plusem tych opowieści jest to, że wychodzą one poza gender i skupiają się na niesamowitej różnorodności charakterów. Do tego przygody Muminków pozwalają na uczenie dzieci otwartości. I to jest szczególnie widoczne w najnowszych adaptacjach zabierających młodych czytelników w ten baśniowy świat. Ostatnio dotarły do nas aż trzy ciekawe publikacje z tymi bohaterami. Mamy książkę, że najmłodszych i przedszkolaków, czyli "Odwagi, Muminku!", która świetnie sprawdzi się też w przypadku dzieci rozwijających umiejętność czytania. Kartonowe strony pozwalają na podsuwanie ich młodszym czytelnikom. Do tego mamy coś, co dzieci kochają, czyli zabawy z naklejkami w "Muminki. 100 naklejek". Ciekawe zadania zapewnią sporą dawkę zabawy. Nie brakuje też dłuższej historii, czyli "Muminek, Tatuś Muminka i wielka powódź" należąca do serii "Opowiadania z doliny Muminków" zawierającej adaptacje zawierające prequele, sequele, rozbudowane wątki poboczne oraz streszczające różnorodne wydarzenia. Każdy tom staje się też pretekstem do poruszania ważnych i poważnych tematów społecznych oraz podsuwa temat emocji, relacji między bohaterami. Pojawia się w nich problem wiary w słowa przyjaciół, poświęcenia dla nich, umiejętności podejmowania ryzyka, odkrywania uroków różnych pór roku, docenianiu małych rzeczy, bo skarby mogą być złudzeniem, otwartości na przygody, poświęcaniu bliskim uwagi, pielęgnowaniu relacji, a także nie zabraknie pokrzywdzonych, potrzebujących, problemu walki z żywiołami i odnalezienia swojego miejsca na świecie. Głównym bohaterem wszystkich adaptacji jest Muminek. To z jego perspektywy widzimy zadziwiające i czasami bardzo bliskie dzieciom przygody, a historie innych wplatane są w główną akcję jako retrospekcje. I tak jest właśnie w "Muminku, Tatusiu Muminka i wielkiej powodzi".
Publikacja przenosi nas do sielskiej Doliny Muminków, w której szaleje burza. Muminek bardzo cieszy się, że tata właśnie tu pobudował dom, ale ten wyznaje, że właściwie budynek powstał daleko nad potokiem i przez trwającą długo ulewę musiał walczyć z powodzią, która przeniosła dom właśnie do miejsca, w którym się znajduje. Mamy tu ciepłą opowieść o spełnianiu marzeń, zmaganiu się z żywiołami, pomaganiu, wspieraniu się, zawieraniu nowych przyjaźni, cieszenia się z tego, co się ma, odkrywaniu, że przeciwności losu czasami pomagają nam znaleźć właściwe miejsce. Zamiast się załamywać trzeba wykorzystać nowe okazje.
Wszystkie książki z serii wprowadzają dzieci w świat dobrych relacji społecznych, miłości, zrozumienia, otwartości, pomocy. Nie ma tu bezsensownego oskarżania się, przemocy, ale współpraca i eksperymentowanie, wspólne odkrywanie świata, pokonywanie trudności. Pojawiają się też takie emocje jak strach, smutek i rozczarowanie, ale każda przygoda kończy się dobrze.
Elastyczna, ale usztywniona okładka sprawiają, że książka jest lekka i jest cienka. Publikacje mają piękne ilustracje, niewielką ilość tekstu, średniej wielkości litery, dzięki czemu dziecko chętnie będzie sięgało po nie samo. Całość jest bardzo kolorowa, a poszczególne tomy świetnie wprowadzają w kolejne pory roku i problemy w relacjach z innymi, wyzwania.
Tatuś Muminka i wielka powódź Muminek
Tove Jansson
Pokaż więcej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz