Jack
Goody, Kapitalizm i nowoczesność. Chiny, Wielkie Rozwidlenie a
narodziny Zachodu, przeł. Mariusz Turowski, Warszawa 2006, s. 93-124.
Źródła
przewagi Europy nad innymi częściami świata w XVI wieku widziano w
rewolucji przemysłowej i militarne (broń, żagle). Wiele wynalazków było
jednak zapożyczonych ze Wschodu i jedynie udoskonalonych (proch,
kompas), dzięki czemu można stwierdzić, że Wschód przyczynił się do
rozwoju Zachodu. Za przyczynę rozwoju jest też wskazywany kapitalizm:
przemysłowy i handlowy. Pierwszy trwał w szesnastym wieku, natomiast
drugi w osiemnastym. Zdaniem Webera do zmian gospodarczych doszło pod
wpływem renesansowych reformacji, zreformowania religii.
Do
rozwoju przyczynił się również do złóż szlachetnych metali w Amerykach.
Inny źródło rozwoju widzą we współpracy między naukowcami. Niektórzy w
protestantyzmie widzą przyczyną rozwoju naukowego. Reformy w kościele
przyczyniły się do wzrostu wolności intelektualnej. Stosowanie druku
pomagało szybciej rozprzestrzeniać wiedzę.
Zazwyczaj
w historii ludzkości przekazywaniem wiedzy zajmowali się kapłani,
ponieważ była ona ściśle związana z religijnym spojrzeniem na świat.
Jedynie w Chinach i Grecji związek ten był dość luźny. W judaizmie
kształcenie miało na celu umacnianie wiary. Podobną postawę przyjął
islam.
W
wielu religiach ceniono też naukę przez słuchanie mistrza, a nie z jego
ksiąg, co miało być dowodem na zgłębienie nauki przez mistrza. W
szkołach nie ograniczano się jedynie do religijnego nauczania.
Odejście od kościoła pozwoliło Europie na swobodne poznawanie świata bez liczenia się z autorytetem papieża.
Niektórzy
jako źródło narodzin kapitalizmu chcieli widzieć indywidualizm, który
już wcześniej narodził się w Chinach i nie przyczynił się do rozwoju
gospodarczego. Podobnie było z purytańską dyscypliną obecną w innych
kulturach. Wydaje się, że przyczyna narodzin kapitalizmu jest lokalna
lojalność wobec władców.
Niektórzy
rozwój Europy chcą widzieć w jej poszerzeniu (podbój Ameryk). Ważnym
czynnikiem było początek stosowania kredytów, weksli powstałych w
Chinach.
Wiele
tez wobec Europy jest jednak błędna ze względu na jednostronna ocenę i
postrzeganie kultury europejskiej jako kultury zachodnioeuropejskiej.
Naukowcy często chcą widzieć źródła dobrego w Europie, a złego - poza
nią. Przeciwnicy europocentryzmu uważają, że państwa europejskie
rozwijały się wyłącznie przez mordy, grabieże. Upadek Afryki widziany
jest często jako rezultat niewolnictwa, które przyczyniło się do
zmniejszenia liczby ludności. Afryka jednak już wcześniej pozostawała
sporo za technologiami euroazjatyckimi, które w Europie przyczyniły się
do znacznego wzrostu plonów.
Uczeni
próbują wyjaśnić zacofanie Afryki niesprzyjającymi warunkami
geograficznymi, które hamowały rozwój gospodarki rolnej, a później
kapitalizmu. Brak było również tak ważnych instytucji szkolnictwa, które
przyczyniły się do rozprzestrzenienie wiedzy i umiejętności w Europie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz