Marbella Atabe "Kroniki skrzatów. Część 1: Marbella"

Akcja w baśniach toczy się zwykle wokół niezwykłych wydarzeń oraz bohaterów żyjących w odległej krainie, w której wszystko jest możliwe, dlatego obok zwykłych ludzi można spotkać tu całe mnóstwo różnorodnych postaci: wiedźmy, krasnoludki, olbrzymy, wróżki, skrzaty, smoki i wiele innych. A co by było, gdyby te postaci zamieszkiwały jeden świat? Gdyby ludzie mieli możliwość kontaktowania się z nimi? A może taki świat istniał tylko stało się coś złego i dziwnego uniemożliwiającego na kontakty? Tak jest właśnie w „Kronikach skrzatów”, do których wchodzimy, kiedy na świecie panuje już dobroć oraz współpraca. Nim to nastąpiło trzeba było wielu starań oraz zabiegów.

„Kroniki skrzatów. Cz. I Marbella” to opowieść, w której dziadkowie opiekujący się wnuczką i snujący niezwykłe opowieści o pełnej magii przeszłości. Wchodzimy do świata ciepłej rodzinnej atmosfery. Historię otwierają przygody Arabelki, która jest bardzo ciekawską dziewczynką mającą dużą wyobraźnię oraz chętnie poznającej kolejne istoty. W przydomowym ogrodzie widzi stwora zjadającego kamienie. Rano zadaje mnóstwo pytań babci (Amelce) i dziadkowi (Gutkowi), a oni pozwalają dziewczynce na poznanie przeszłości i tego jak wiele zmian zaszło w ich otoczeniu. Dziadkowa opowieść przeniesie nas do czasów dzieciństwa Amelki, Gutka i Teodora. Każdy ma tu do odegrania ważną rolę. Dziewczynka mieszkająca z babcią będzie musiała uratować Dolinę Stokrotek, odmieni świat przez swoją misję, do której musi się stopniowo przygotować. Z tego powodu uczy się wielu rzeczy z babcią, a w czasie urodzin dostaje od skrzata niezwykły prezent pomagający przetrwać nawet w najtrudniejszych warunkach. Z kolei Gutek jest ślizgutkiem porwanym od mamy. Początkowo służba u Marbelli jest trudna, ale wiedźma szybko dostrzega jego rozsądek, inteligencję oraz pracowitość i docenia je. Z kolei Teodor jest małym olbrzymem marzącym o psie i mającym najlepszego przyjaciela skrzata.

Marbella Atabe zabierającą młodych czytelników do baśniowego świata, który wydaje się pełen konfliktów i czyhającego zła, a w rezultacie stosunki między jego mieszkańcami wynikają z braku porozumienia, rozmowy, wyjaśnienia różnych spraw. Ludzie z dnia na dzień zerwali przyjaźń z olbrzymami, a wszystko przez to, że ktoś zniszczył im uprawy i miał duże stopy. Przekonani o swojej racji nie chcą rozmawiać z olbrzymami. Dopiero inne spojrzenie Amelki na sprawę sprawia, że zaczynamy się zastanawiać, kto może stać za wydarzeniami sprzed lat. Od tego też czasu Dolinę Stokrotek zakrywa mgła i śmiałkowie ruszają, aby uratować okolicę. Niestety każdy z nich po drodze znika. Tak jak w tradycyjnych baśniach dzieje się tu coś złego i pojawia się bohaterka, która może odmienić losy wszystkich mieszkańców baśniowego świata: Amelka, której towarzyszy babcia powoli odkrywająca przed dziewczynką jej powołanie. Jednak dorośli mają zupełnie inne wyobrażenie o naprawie świata niż mała, przyjaźnie nastawiona do życia dziewczynka chcąca w każdym dostrzegać dobro. Nawet zła wróżka w jej oczach nie jest zła, ale stała się ofiarą własnych emocji. Jej odwaga sprawia, że powoli lepiej poznaje świat oraz odkrywa w sobie drzemiącą magię, która pozwoli jej przygotować się do ważnej misji.

W książce nie mogło też zabraknąć tytułowych skrzatów: przyjazne stworzenia pragnące, by ich opiekunowie/ przyjaciele okazywali im dużo miłości są członkami rodzin olbrzymów, odwiedzają ludzi, opiekują się roślinami, pomagają zwierzętom. Jednym z takich bohaterów jest Pokrzywek, który czasami miewa zwariowane pomysły, a czasami jest niesamowicie uparty. Jednak miłość i zrozumienie sprawiają, że wszyscy żyją w zgodzie i szczęściu. Jego przyjaciel i towarzysz zabaw Teodor bardzo dba o skrzata, a zimą – kiedy wszystkie takie istoty śpią – tęskni za swoim przyjacielem. Jest też Grusznik, odwiedzający Amelkę i Borówek pielęgnujący rośliny.

Opowieść toczy się na dwóch poziomach: przeszłości i teraźniejszości. Opowieści o dziadku Arabelki, Gutku, co nie od razu może być dla czytelnika jasne. Dziewczynka poznaje przeszłość od różnych członków swojej rodziny: dziadków, cioci Mirandzie, która jest dobrą wróżką, Marbelli, która przez jakiś czas była wiedźmą. Znajomość przeszłości ma jej pomóc w lepszym zrozumienia świata. A wszystko zaczyna się od nocnego podglądania ogrodu, obserwowania dziwnych zwierząt i dostrzeżenia dziwnego stwora. Bohaterka zaczyna zadawać sobie pytanie, czy te magiczne istoty naprawdę istnieją. Kolejne opowieści pozwalają jej na odkrycie niezwykłej przeszłości jej dziadków.

Pisarka bardzo powoli wprowadza czytelników w stworzony przez nią świat. Dzięki temu bohaterowie mają czas na cieszenie się codziennością, przeżywanie różnych uczuć, celebrowanie świąt oraz pomaganie małym słuchaczom na zrozumienie własnych emocji i potrzeb. Być może wielu z nich jest niczym skrzat Pokrzywek domagający się ciągłego okazywania uczuć. Inni mogą być złośliwymi gulcami, które odkryją, że mogą być traktowane dobrze, jeśli zmienią nastawienie do wykonywania zadań oraz staną się życzliwsi dla słabszych.

Akcja jest niespieszna, pozwalająca dokładnie poznać bohaterów osadzonych w ich codzienności, borykających się ze zwykłymi rozterkami oraz mającymi marzenia. Idziemy sobie powoli z bohaterami, obserwujemy to, na co mamy okazję się natknąć i zapewniam Was, że będzie, co oglądać.

Proste słownictwo, baśniowa otoczka sprawiają, że dzieci chętnie słuchają kolejnych przygód. Jest to idealna opowieść do usypiania, kiedy dziecko może zamknąć oczy i wyobrazić sobie przygody bohaterów. Niedługie rozmiary poszczególnych rozdziałów mogą być kolejnymi opowieściami do poduszki. Ze względu na rozmiary książka zdecydowanie przeznaczona jest do czytania przez osobę dorosłą lub dzieci około 10 letnich.

Pisarka stosuje tu prosty zabieg uwiarygodniania opowieści: pseudonim to również imię jednej z bohaterek. Słynąca ze złych mocy wróżka sieje postrach w okolicy. Szybko jednak odkrywamy, że strach ma wielkie oczy, a plotki mają niewiele wspólnego z rzeczywistością. Dobre oblicze wyłania się dzięki ufności Gutka uchodzącego wśród mieszkańców okolicy zamczyska za głupszego i słabszego. Szybko okaże się, że jest on nie tylko pracowity, ale i zdolny, a wróżka ma w sobie dużo dobrych mocy.