Janina Porazińska, Pamiętnik Czarnego Noska, il. Ewa Podleś, Warszawa „Wilga” 2016
Czy ktoś z Was lub Waszych dzieci ma swoją jedyną,
ukochaną zabawkę, bez której świat nie byłby tak piękny? Czy Wasze dzieci
tęsknią za swoimi towarzyszami zabaw? My mamy takiego misia i królika, bez
których zasypianie jest niemożliwe. O podobnej więzi jest książka Janiny
Porazińskiej. Czarny Nosek to wysłużony miś, który po latach zabaw i przygód
trafia do redakcji i odpisuje dzieciom na ich listy, w których każde dziecko
traktuje jak jedyną, niepowtarzalną i bardzo ważną osobę. Ciepło płynące z jego
listów sprawia, że bardzo szybko staje się on popularnym pracownikiem redakcji.
Z czasem dorabia się własnego „biurka”. Pogodny pluszak opowiada historię swoją
i Małgosi, miała coraz więcej obowiązków w szkole i coraz mniej czasu na zabawy
oraz wyprawy w świat zaniosła Czarnego Noska do czasopisma dla dzieci. Był dla
niej tak ważny, że nawet nie przez moment nie pomyślała, że można go wyrzucić
do śmieci. Chciała, by miał zajęcie i niósł innym radość. Ich wielka przyjaźń
zaczęła się, kiedy Małgosia chodziła jeszcze do przedszkola. Małgosia bardzo
długo marzyła o misiu z wystawy. Maskotka znajdowała się tam w towarzystwie
wielu bardziej interesujących zabawek, przez co nie cieszyła się powodzeniem.
Mimo tego ten niepozorny miś przykuł uwagę dziewczynki. Obserwowali się przez
szybę i pewnego dnia Małgosia miała wystarczającą ilość pieniędzy by w końcu
mogli zamieszkać razem. Czarny Nosek zajął bardzo ważne miejsce w jej sercu i
życiu. Towarzyszył jej na spacerach, wycieczkach. Jednak takie wyprawy bywały
niebezpieczne, przez co Czarny Nosek ciągle się gubił, zmieniał właścicielki,
poznawał nowych przyjaciół, mógł zobaczyć jak żyją ludzie w różnych częściach
kraju. Liczne wędrówki zaprowadziły go do juhasów, z którymi pasł owce w górach
oraz na wieś, gdzie zaradnej i pracowitej dziewczynce towarzyszył we wszystkich
pracach. Razem z Małgosią wyprawia się na wieś, do lasu, w góry, do parku. Każda
wycieczka niesie nowe, interesujące doświadczenia, pozwala lepiej poznać świat
i odkryć, że można cieszyć się z małych rzeczy tak jak Julcia, która musi w
wakacje pracować, dbać o młodszego brata i zajmować się zwierzętami.
Każda opowieść to niedługi rozdział powiązany z
wcześniejszymi, przez co mogą być czytane autonomicznie, ale jednocześnie
traktowane jako rozdział powieści. Narratorem jest główny bohater, czyli mały
miś, w którego opowieściach wiele jest optymizmu i humoru, ale nie brakuje też
grozy zmieszanej z zaciekawieniem.
„Pamiętnik Czarnego Noska” wzbogacono niewielką
ilością ładnych i przyciągającymi dziecięcy wzrok ilustracjami doskonale
odzwierciedlającymi treść. Ewa Podleś stosuje prostą kreskę, przez co
ilustracje są estetyczne i łatwe do naśladowania przez dzieci, co w wieku
przedszkolnym i wczesnoszkolnym jest bardzo ważnym elementem edukacji, ponieważ
zachęca do odwzorowania ilustracji. Twarda oprawa, śliski papier, bardzo dobre
szycie i klejenie stron sprawiają, że jest to książka estetyczna, miła w
dotyku. Odpowiednie rozmieszczenie tekstu oraz duża czcionka zachęcają uczniów
do samodzielnego czytania o wielkim przyjacielu Małgosi, która poszła do
szkoły, ma nowe obowiązki, ale jednocześnie ciągle pamięta o swoim kochanym
misiu.
Janina Porazińska stworzyła piękną opowieść o relacji
zabawki z dzieckiem. Miłość, oddanie, ufność, otwartość oraz chęć poznawania
świata pozwalają na nawiązanie nowych znajomości. Książkę polecam wszystkim
przedszkolakom oraz uczniom nauczania początkowego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz