Przemysław Kaca, Hip – hop jako narzędzie resocjalizacji młodzieży,
Gdynia „novae res” 2014
Hip – hop często kojarzy nam się ze slumsami, biedą,
przestępczością, narkomanią, niską kulturą. Takie spojrzenie na tę formę wyrazu
utwierdzając obalił już Richard Shusterman w „Pięknej sztuce rapowania”[1].
Dostrzegł w niej coś więcej niż prostą muzykę murzyńskich dzielnic. Rapowanie
pokazane z jego perspektywy to szukanie formy wyrazu muzycznego, dla którego
podkład ma stanowić gama prostych dźwięków. O wartości hip-hopu decydują
treści, jakie przekazują odbiorcą.
Przemysław Kaca w swojej książce zwraca uwagę na ten aspekt.
Na początku wyjaśnia znaczenie muzyki w życiu i resocjalizacji jednostek i grup
społecznych. Nie zabraknie w niej krótkich opisów metod terapeutycznych oraz wyjaśnienia
dotyczące zaburzeń dotykających młodzież. Po opisie znaczenia roli popkultury w
życiu młodych ludzi płynnie przechodzi do wskazania roli hip-hopu w budowaniu
świata wartości wśród młodzieży.
Bardzo ważnym członem pracy są badania własne, które
prowadzą do interesujących wniosków. Książka jest niewielka (137 str.),
napisana bardzo przystępnym językiem, przez co może być czytana również przez
laików. Pozycję tę polecam rodzicom nastolatków i nauczycielom. Być może stanie
się ona inspiracją do prowadzenia ciekawszych dla młodzieży zajęć.
[1]
R. Shusterman, Estetyka pragmatyczna.
Żywe piękno i refleksja nad sztuką, tł. A Chmielewski, Wrocław 1998.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz