Immanuel Kant

KANT- filozof królewiecki, uprawiał filozofię krytyczną, pisał i publikował dopiero po 60. roku życia, wprowadza twierdzenie, że to podmiot (myśl, rozum) kształtuje przedmiot czyli świat, od niego wywodzi się filozofia transcendentalna- zakładająca, że są w świecie elementy niepoznawalne, ale umożliwiające poznanie i nie trzeba udowadniać ich istnienia, już sama filozofia też może być transcendentalna.

POJĘCIE I KRYTYKA METAFIZYKI- metafizyka Kanta zajmuje się możliwościami poznania Boga, nieśmiertelności duszy i wolności, a nie udowadnianiem ich istnienia, tradycyjna metafizyka zajmowała się bytem, Kant krytykuje metafizykę, bo nie daje ona ścisłej i dokładnej wiedzy o swoim przedmiocie badań, wskazuje też na apostatyczność rozumu- jego sprzeczność, to, że szuka wiedzy o metafizyce, choć nie może jej zdobyć w pewnym, naukowym wydaniu, sprzeczna jest też teza o tym, że wszystko jest zbudowane z atomów, bo z czego są zbudowane atomy?

ETYKA OBOWIĄZKU- Kant mówi, że należy postępować tak jak powinniśmy, a metafizyka jest problemem etyki, człowiek ma naturalną skłonność do postępowania według obiektywnego prawa, ale takiego które współtworzy, bo wynika to z pojęcia godności etyka, to dążenie do świętości, jest ukryta w człowieku „niebo gwiaździste nade mną, prawo moralne we mnie”.

IMPERATYW KATEGORYCZNY- jedyna zasada w etyce wg Kanta, którą należy się kierować, to uniwersalna maksyma: „Postępuj tylko według takiej maksymy, co do której mógłbyś chcieć by stała się powszechnym prawem”.

FILOZOFIA RELIGII- religia zlewa się w jedno z etyką, nie trzeba udowadniać istnienia Boga, nieśmiertelności duszy i wolności, ale odkryć możliwości ich poznania, nieśmiertelność duszy to nieskończone dążenie do doskonałości, którą gwarantuje Bóg.