Zarobki blogera książkowego, czyli obalamy mity o darmowości

Jedni pisarze zarabiają, a inni nie. Jedni budują domy, jeżdżą na drogie wakacje, chodzą przed każdym spotkaniem autorskim do kosmetyczki i fryzjerki, a inni mieszkają w domu po babci czy po raz setny reperują starą pralkę i nikt nie oburza się, kiedy mówi się, że pisarze na pisaniu zarabiają. Nikt też nie napisze, że książki, na których pisarze zarabiają są złe, że lepiej czytać te darmowe, bo to gwarantuje lepszą jakość. Kiedy to samo powie się w kontekście blogerów następuje wielkie oburzenie. Oburzają się blogujący pisarze i blogerzy, którzy nie chcą zarabiać lub są przekonani, że zarobić się nie da.

Mam wrażenie, że ostatnio rozdmuchałam jakąś histerię dotyczącą tego czy recenzje są płatne czy nie. Są płatne jeśli to jest praca (może być pracą połączoną z hobby), a bezpłatne, kiedy z osobą/wydawcą/instytucją nie wiąże nas żadna umowa i wynagrodzenie. Płatna recenzja nie jest automatycznie recenzją pozytywną. Jest recenzją profesjonalną. I tylko tyle, a może aż tyle.

Kto płaci za opinie, moderowanie spotkań, przeprowadzenie wywiadów, recenzję naukową i inne działania promocyjne? Źródeł jest wiele. Można dostać pieniądze od księgarń, gazet, portali, pisarzy, wydawnictw. Do tego dochodzi dość szeroki wachlarz środków, które można zdobyć z państwowych pieniędzy, fundacji zajmujących się promowaniem kultury/ czytelnictwa. Trzeba po prostu wiedzieć, co i gdzie szukać, a nie przekonywać, że to niemożliwe, że przecież wszyscy pracują za darmo. Ponad to praca z książkami to nie tylko recenzje. To również redakcja, korekta, którą pisarze wzajemnie robią sobie za darmo (za to, że w przyszłości dana osoba będzie chciała przeczytać to, co oni napiszą i podpowiedzieć, co się nie podoba, co poprawić). Osoba, która nie jest pisarzem i nie musi liczyć na tworzenie takich zobowiązań bierze za usługę takie same pieniądze jak od firmy zlecającej redakcję ulotek reklamowych czy stron internetowych.

Można też znaleźć sporo grantów (zarówno ministerialne, jak i z organizacji pozarządowych) na promocję czytelnictwa dla osób fizycznych, czyli kto chce zarabiać, umie szukać (to tak jak z poszukiwaniem pracy) i jest bardziej rozgarnięty, żeby napisać wniosek (takich wniosków w tym roku sprawdzałam kilka i każdy był źle napisany, a przecież po szkole średniej powinno się umieć robić takie rzeczy) to dostaje kilka od kilku do kilkudziesięciu tysięcy na roczną działalność Ponad to blog może być częścią badań nad literaturą: dostaje się za darmo literaturę z wydawnictw lub kupuje ze środków grantowych zamiast płacić kilka tysięcy i wynagrodzenie z uczelnianego/instytutowego grantu koło 1 500 zł do normalnej pensji. Oczywiście wysokość pensji grantowej zależy od tego, jaki mamy stopień naukowy; doktoranci nie mogą chcieć więcej niż 1500 zł, ale profesorzy mają całkiem niezłe sumki. Kolejne źródło to z funduszy unijnych. I wcale nie trzeba pisać pochlebnych opinii, błagać pisarzy, czy wydawców o książki, nie trzeba się martwić, że jak się napisze negatywną to już nie dostanie się kolejnej książki za 20 zł. O grantach kilka razy informowałam na swoim blogu...

Kolejna sprawa: blog to też promocja. Jeśli jesteśmy pisarzami i oceniamy książki kolegów i koleżanek po piórze to w ten sposób docieramy do szerszego grona czytelników, którzy mogą sięgnąć po nasze książki. To wtedy jest samodzielne budowanie „marki”, czyli mamy coś za co normalnie zapłacilibyśmy sporo pieniędzy, których może jeszcze na początku nie mamy.

Naprawdę nadal uważacie, że bloger musi wszystko robić za darmo? Może, ale nie musi. To jest indywidualna decyzja danej osoby, czy chce na tym, co lubi robić zarabiać czy nie i nie wolno ani oburzać się na to, że ktoś robi to za pieniądze, ani na to, że lubi robić to za darmo. Jednak wmawianie ludziom, że pisanie za pieniądze jest złe jest szkodliwe społecznie, bo daje się do zrozumienia humanistom, że ich praca intelektualna jest bezwartościowa.