C. W. Gortner, Przysięga królowej. Historia Izabeli
Kastylijskiej, tł. Dorota Malina, Kraków „znak” 2014
Historia Izabeli
Kastylijskiej i Ferdynanda to najromantyczniejsze i najracjonalniejsze
małżeństwo dwojga inteligentnych władców, którzy bardzo szybko zostali wrzuceni
w wir wydarzeń politycznych i wychowani w poczuciu odpowiedzialności za
postępowanie. Słynna para zasłynęła z inteligentnego łącznia kolejnych
królestw, co miało dać początek Hiszpanii znanej nam w dzisiejszej formie. W
czasach tej pary poczucie jedności między mieszkańcami poszczególnych ziem było
nie tylko obce, ale nawet niewyobrażalne. Pisząc o ewolucji społecznej form
rządzenia Ortega wymienił również otwarte umysły młodych i skromnych władców,
którzy zapragnęli spojrzeć dalej niż na granice własnego księstwa, które w
starciu w Maurami czy Francją nie miałoby szans. Chroniły je jedynie góry,
które z czasem przestawały być granicą, pozwalającą poczuć się pewnie i
bezpiecznie. Powszechna bieda zniechęcała do króla Henryka, który – podobnie
jak jego ojciec – stawał się marionetką w rękach możnych, a mimo tego został
uznany za wroga swoich poddanych. Wciągnięcie w spisek przeciwko władcy jego
przyrodniego brata Alfonsa, który był zbyt młody, by rozumieć wiele spraw
przyspieszyło wiele zmian.
Historia Izabeli
Kastylijskiej to jedna z bardziej interesujących życiorysów. Kobieta, która
wychowano zgodnie z wiarą i przekonaniu o konieczności służenia mężowi staje
się świadomą celów władczynią, która razem z małżonkiem o podobnych
upodobaniach (ascetyzm i pracowitość oraz pobożność) podbija świat i to nie
tylko ten znany, ale i nieznany.
Powieść Gortnera napisana w
formie wspomnień królowej dobrze oddaje ówczesne realia. Izabella Kastylijska
na pierwszych stronach przekazuje nam informacje historyczne z perspektywy
dziecka, które razem z bratem Alfonsem i matką, Izabelą Portugalską musi
opuścić ukochane Valladolid (obecnie miasto akademickie), by przez kilkanaście
lat mieszkać na prowincji, w jednym z najbardziej zaniedbanych zamków (ze
względu na dużą odległość od królewskich pałaców), Arevalo. Na szczęście nie
pozostaje tam samotna. Razem z przyjaciółką Beatriz uczy się, pracuje i spędza
wolny czas. Ją również zabierze podczas podróży, która stanie się przełomowym
wydarzeniem w jej życiu.
Postać królowej nakreślona
przez Gortnera jest bardzo realistyczna i ludzka. Twarda królowa, która na
pierwszym planie stawiała dobro ogółu tu jest pokazana jako delikatna i
wrażliwa dziewczyna, która musi uważać, by nie okazać swoich uczuć, ponieważ
szczerość może przepłacić utratą pozycji i wyśmianiem.
Całość została napisana
bardzo przystępnie i ze znajomością epoki, ale z lekkimi odchyleniami od faktów
(czego nie brak we wszystkich książkach historycznych).
Książka powinna spodobać się
nie tylko miłośnikom powieści historycznych, ale i tym, którzy lubią wątki
kryminalne, sensacyjne, literaturę kobiecą. Sposób, w jaki książka została
napisana nie wymaga od czytelników znajomości historii, ale ją przybliża odbiorcy.
Kolejna książka autora, będąca
kontynuacją „Przysięgi królowej” to „Ostatnia królowa” o Joannie I
Kastylijskiej, córce Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda Argońskiego, po którą
na pewno sięgnę, ponieważ książki Gortnera są godne uwagi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz