Eliza Piotrowska "Baw się z Wojtkiem, żołnierzem bez munduru"

„Baw się z Wojtkiem, żołnierzem bez munduru” to tytuł najnowszych ćwiczeń autorstwa Elizy Piotrowskiej. Nim przejdę do opisania tej publikacji wypadałoby przypomnieć kim jest Wojtek i dlaczego nie miał munduru, czyli wprowadzić dzieci w tajniki przeszłości.

Rok temu do młodych czytelników trafiła opowieść pisarki znanej z serii „Święci uśmiechnięci” i tłumaczeń „Tupcia Chrupcia” o niedźwiedziu, który stał się żołnierzem.  „Wojtek. Żołnierz bez munduru” przybliża młodym czytelnikom wycinek historii Polski z perspektywy niedźwiedzia Wojtka mieszkającego w angielskim Zoo. Jego wspomnienia pomagają pokazać losy armii. Dzieciństwo nietypowego żołnierza zaczęło się w Iranie, gdzie razem z matką mógł wędrować po lesie, gdzie czuł się wolny i bezpieczny. Pewnego dnia zabrakło matki, a Irańskie dzieci zabrały go i oddały polskim żołnierzom, którzy nazwali go „Wojtek”, czyli szczęśliwy wojownik. Bardzo szybko dowiadujemy się, że są to żołnierze generała Andersa, którzy – podobnie jak mały miś – stracili dom. Konieczność zapełnienia pustki z powodu tęsknoty za krajem oraz chęć pomocy samotnemu niedźwiadkowi sprawiły, że wychowali oni niedźwiedzia, z którym czasami mieli różne kłopoty: a to wyjadał zapasy, a to wypijał piwo lub zużywał całą wodę. Mimo tego Wojtek okazał się prawdziwym bohaterem, który nie tylko potrafi złapać szpiega, ale i bardzo chętnie pomaga w transporcie broni.

Z powodu licznych zasług bardzo szybko wcielono go do armii i dano przydział. Chodzący na dwóch łapach i mający swoje obowiązki niedźwiedź nie przypuszcza, że jest zwierzęciem. Kiedy jego oddział dostaje symbol z niedźwiedziem Wojtek jest bardzo zdziwiony, ponieważ nie przypuszcza, że różni się od walczących kompanów. Olśnienie przychodzi dopiero u weterynarza, kiedy widzi swoje odbicie w lustrze.

„Wojtek. Żołnierz bez munduru Elizy Piotrowskiej to piękna opowieść o akceptacji, pomaganiu, odpowiedzialności i walce o wolność. Główny bohater razem z żołnierzami przebył szlak od Hamadan w Iranie, przez Irak, Palestynę, Morze Śródziemne, Monte Casino do Szkocji, gdzie w Edynburgu zamieszkał z innymi niedźwiedziami. Z powodu odmiennego wychowania czuje się inny, nierozumiany i tęskni za opiekunem, z którym przeżył wiele wspaniałych i niebezpiecznych chwil.

W książce – mimo poważnego tematu – znajdziemy sporą dawkę humoru. Wojtek bywa nieporadny, czasami psoci, nie słucha opiekunów, działa instynktownie, jest łasuchem i miłośnikiem kąpieli. Można powiedzieć, że jest w nim coś z dziecka i tak właśnie się zachowuje.. Do tego – ze względu na bycie zwierzęciem – nie wszędzie może wejść, ale drogę często otwierało mu bycie żołnierzem. Tak było na przykład z możliwością wejścia na pokład Batorego. Jako niezwykły żołnierz dostaje też większy przydział słodkości, przez co staje się prawdziwym łasuchem.

Opowieść napisano z perspektywy niedźwiedzia posiadającego dziecięco-naiwną perspektywę. Mimo tego nie zabraknie mądrych przemyśleń dotyczących wojny, wolności, tęsknoty oraz dorastania. Czytana przez Krzysztofa Gosztyłę książka jest doskonałym uzupełnieniem wersji papierowej.

Przygody Wojtka Misia są pretekstem do opowiedzenia wycinka historii Armii Krajowej, problemu uchodźstwa, konieczności szukania nowego domu poza ojczyzną. Zależna od Związku Radzieckiego Polska wcale nie czekała na bohaterskich żołnierzy, a oni tęsknili za bliskimi pozostałymi w kraju.

Książka wbrew pozorom nie jest krótka, ale podzielono ją na niedługie rozdziały, wzbogacono interesującymi ilustracjami. Łatwy żywy język sprawia, że czyta się ją bardzo przyjemnie na głos. Subtelnie ukazane okrucieństwo wojny pozwala na poruszenie ważnych tematów i wprowadzenie do historii naszego kraju. Wielkim plusem jest wykorzystanie sympatycznej postaci niedźwiedzia, dzięki czemu dzieci chętniej będą sięgać po tę opowieść. Tym bardziej, że jest ona dostępna zarówno w wersji papierowej, jak i audiobooka, których połączenie pomoże rozwijać umiejętność czytania i słuchania ze zrozumieniem.

Jeśli już znamy lekturę to na pewno chętnie sięgniemy po kolejną publikację autorki. Tym razem jest to zeszyt ćwiczeń pozwalający na rozwijanie umiejętności pisania, czytania, koncentracji, spostrzegawczości, logicznego myślenia, zabawy słowami. Do tego dzieci będą miały okazję pobawić się mapą, odkryją, że matematyka to bardzo przydatna umiejętność, nauczą się rozpoznawać stroje kojarzące się z określonymi narodowościami, poznają czym jest symetria i pobawią się lustrem. Do tego będą miały okazję sprawdzić swoją wiedzę z lektury. W książce nie zabrakło też krzyżówek, labiryntów, kolorowanek. Myślę, że uczniowie nauczania początkowego poradzą sobie z zadaniami bez problemu. Niektóre można podsunąć także przedszkolakom. A po rozwiązaniu zadań warto usiąść chwilę i miło spędzić czas na graniu w bardzo prostą planszówkę oraz zachęcić dzieci do tworzenia własnych gier.