„Odrobina kokieterii, odrobina zazdrości to jak sól i pieprz dodane do potraw dla podkreślenia smaku. Byle nie przekroczyć pewnej granicy, nie przesadzić, być z samym sobą w porządku. Bez tego jest mdło, słodko, monotonnie i nudno. Miłość przestaje smakować, powszednieje”.
„Kłamstwa uwłaczają obu rozmówcom”.
„Monotonia się nudzi, powszednieje. Apetyt spada, jedzenie mniej smakuje. Nawet
kawior jedzony codziennie przestaje smakować i staje się nudny. Szampan,
gdybyśmy pili go każdego dnia do śniadania, też przestałby być czymś odświętnym
i wyjątkowym. Stałby się gazowanym napojem alkoholowym, niczym więcej”.
„Ciekawe, czy na świecie jest dużo takich osób jak ja, które już dawno powinny
wyginąć śmiercią naturalną zgodnie z teorią ewolucji, według której przeżywają
tylko te osobniki, które są najbardziej przystosowane do życia. Jak widać,
prawdy ogólne czasami nie dotyczą jednostek. W każdym razie nie wszystkich. Ja
ze swoją ufnością, łatwowiernością i głupotą, przetrwałam i stałam się żywą
skamieliną niepasującą do naszych czasów”.
„Ludzie wierzą w to, w co jest im wygodniej wierzyć. Robią to odruchowo, chcąc
oszczędzić sobie bólu”.
„Nasza znajomość stawała się coraz bliższa, coraz cieplejsza, coraz bardziej
zażyła, aż pewnego dnia uzmysłowiłam sobie, że go kocham. On mnie też ponoć
kochał. W każdym razie tak mówił i mnie też się tak wydawało. Miałam wrażenie,
że czuję tę naszą miłość wszystkimi zmysłami. Ale przestałam. Praca wtargnęła w
nasze życie i zaczęła coraz bardziej odsuwać nad os siebie”.
„Każdy może się kiedyś pomylić. Nie mylą się tylko ci, którzy nic nie robią”.
„Ludzie potrafią zniszczyć wszystko. Nawet to, co wydaje się niezniszczalne”.
„Każdy człowiek szuka lekarstwa na nieszczęście”.
„Czasami, żeby zachować własną godność, należy unieść się ponad przeciętność.
Zachowaj spokój, wewnętrzną ciszę i pogodną twarz. Nic bardziej nie wkurza w
takich sytuacjach niż obojętność”.
„Ludzie bywają nieprzewidywalni. Potrafią zepsuć wszystko. Czasami trzeba ich
bronić przed nimi samymi”.
„To ludzie są paskudni, zachowują się niemoralnie, przekraczają granice
przyzwoitości, niszczą uczucia, zamieniają miłość w nienawiść, nie szanują przyjaźni,
naginają etyczne normy do swoich potrzeb. Czasami trzeba im w tym przeszkodzić.
Nikt nie ma prawa niszczyć drugiego człowieka”.
„Zawsze mi się wydawało, że w życiu należy się spieszyć, żeby zdążyć przeżyć
wszystko, co jest nam pisane. Nagle pomyślałam, że czasami trzeba zwolnić, żeby
nie przegapić czegoś istotnego”.
„Marzenia są siłą napędową działań. Najpierw są marzenia i cele, potem plany i
ich realizacja”.
„Czasami jakieś wydarzenia postrzegamy fałszywie, nasza wyobraźnia dopowiada
resztę, zaczynamy mylnie interpretować rzeczywistość, unosimy się w emocjach i
idziemy za źle pojętym poczuciem godności, wsłuchujemy się w swoje
nieszczęście, dajemy mu się podporządkować i brniemy w coś, co wszystko
niszczy. Kiedy się opamiętamy, nie ma już nic i na wszystko jest za późno, a
nawet wtedy durnowate , źle pojęte poczucie własnej godności nie pozwala nam już niczego rozpocząć od
nowa. Wokół są tylko ruiny i zgliszcza. Katastrofa”.
„Są rzeczy, które pozornie są jasne i jednoznaczne, a pomimo to nie oddają
rzeczywistości”.
„Czasami w to co widzimy, wkrada się błąd. Coś na krótko zazgrzyta, ale nasza
wyobraźnia zaczyna dopowiadać nieznane szczegóły, wypełniać luki, po swojemu układać
wszystko. Tworzy obraz, który nie jest prawdą”.
„Nasze zmysły tworzą spaczony obraz rzeczywistości. Nasz mózg wierzy zmysłom.
Brniemy coraz bardziej w stworzoną przez nas samych nieprawdę. Wszystko
dopasowujemy do wszystkiego, niepasujące szczegóły odrzucamy i pogrążamy się w
tych bredniach coraz bardziej, cały czas uważając je za prawdę. Wyciągamy
błędne wnioski, podejmujemy niewłaściwe decyzje, które pociągną za sobą
działania mogące kogoś bardzo skrzywdzić”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz